Ekspertët kanë rekomanduar prej kohësh ushtrimet e rregullta si një qasje e mundshme për të ndihmuar në uljen e rrezikut të sëmundjes së Alzheimerit, shkruan Healthline, transmeton Fol Drejt.
Tani një studim i ri i botuar në British Medical Journal mbështet këtë mendim – duke sugjeruar se zhvillimi i muskujve të dobët mund të ofrojë një nivel mbrojtjeje kundër gjendjes neurologjike.
Shkencëtarët e Universitetit të Kalifornisë në San Francisko zbuluan se individët me nivele më të larta dhe të përjetshme të masës së dobët muskulore kishin një reduktim prej 12% në rrezikun e Alzheimerit.
Studimet e mëparshme kanë eksploruar rolin e obezitetit dhe indeksit të masës trupore (BMI) në zhvillimin e Alzheimerit. Megjithatë, këto “nuk gjetën prova për një efekt shkakësor”, tha Dr. Iyas Daghlas, një rezident i neurologjisë në vitin e tretë në Universitetin e Kalifornisë në San Francisko dhe bashkëautor i studimit.
Të pasigurt nëse vetëm BMI ishte një përcaktues mjaft i rëndësishëm i rrezikut të Alzheimerit, studiuesit donin të eksploronin përbërjen e trupit më nga afër.
“[Ne] hipotezuam se zbërthimi i masës trupore në masë të dobët dhe masë yndyrore mund të zbulonte lidhje të reja me sëmundjet,” tha Daghlas për Healthline.
Çfarë përfshiu studimi?
Studiuesit përdorën të dhëna nga qindra mijëra individë, grupi më i madh i të cilëve vinte nga Biobank në Mbretërinë e Bashkuar – një bazë të dhënash e vazhdueshme që mbledh gjysmë milioni informacione shëndetësore dhe gjenetike të individëve.
Të dhënat u studiuan duke përdorur randomizimin Mendelian, i cili përdor variacionet e gjeneve si përfaqësues për disa faktorë rreziku.
Më tej, masat e bioimpedancës – një rrymë elektrike që kalon nëpër trup me shpejtësi të ndryshme në varësi të përbërjes së muskujve dhe yndyrës – u përdorën për të vlerësuar masën e dobët të muskujve dhe yndyrës së individëve.
Një total prej 584 variante gjenetike ishin të lidhura me masën e dobët të muskujve, asnjëra prej të cilave nuk u gjet në zonën e trurit të lidhur me ndjeshmërinë ndaj Alzheimerit.
Mesatarisht, pjesëmarrësit me nivele më të larta të muskujve të dobët (të përafruar gjenetikisht) kishin një rrezik statistikisht domethënës (12%) më të ulët të zhvillimit të sëmundjes.
Për të konfirmuar këto gjetje, studiuesit përsëritën procesin analitik duke përdorur të dhëna nga 260,208 individë të tjerë, nga të cilët 7,329 kishin një diagnozë Alzheimer. Në vend të këmbëve dhe krahëve, ata matën masën e dobët të muskujve në trung dhe në të gjithë trupin.
Përsëri, ata zbuluan se muskujt më të dobët u shoqëruan me shanse të reduktuara për të zhvilluar Alzheimer.
Një rezultat ishte disi i papritur: ndërsa yndyra e trupit ishte e lidhur me performancën më të dobët në detyrat njohëse, pasi të rregullohej për masën e dobët, analiza nuk gjeti një lidhje midis yndyrës së trupit dhe rrezikut të Alzheimerit.
“Unë u befasova nga mospërputhja e habitshme midis efektit mbrojtës të masës së ligët në rrezikun e çmendurisë dhe mungesës së një efekti të masës yndyrore në rrezikun e demencës,” tha Daghlas./FolDrejt/
