Më në fund, rituali i zgjedhjeve presidenciale në SHBA përfundoi me fitoren e Trumpit. Por, përtej spektaklit mediatik, retorikës banale, kërcënimeve, premtimeve absurde, në realitet, amerikanët dhe jo vetëm ata, zgjedhin atë “të përzgjedhurin” përtej elektoratit.
Shkruan: Korab Blakaj
Realiteti është se sistemi politik amerikan, i bazuar në gërshetimin midis shtetit dhe korporatave të mëdha, funksionon në praktikë si një parti e vetme me nuanca të zbehta që prej kohësh janë fiksuar nga votuesit në skenarë të stilit hollivudian përgjatë fushatave të bujshme elektorale. Ky model është eksportuar gradualisht tek të gjitha “demokracitë liberale” në të gjithë Perëndimin, duke instaluar traditën politike me socialdemokratët dhe konservatorët.
Të dy rrymat janë divergjente në esencë, të padëmshme në çështjet sociale dhe absolutisht konvergjente në sistemin çnjerëzor neoliberal, të cilit i nënshtrohet verbërisht gjithë veprimtaria politike. Dueli elektoral spektakolar mes Harris dhe Trump nuk ishte gjë tjetër veçse një ritual në cikle katërvjeçare që ndryshon njëri pas tjetrit protagonistët e tragjikomedisë në skenën e politikës botërore, marioneta të manipuluara nga tentakulat e përbindëshit global të infopropagandës së kamufluar si infoargëtim.
Pyetjet më të thjeshta dhe më logjike që çdo individ, votues pa dallim cilën parti e voton, duhej të ishin: Pse duhet të shpenzohen 10.5 bilion dollarë në këto zgjedhje, 1 bilion dollarë më shumë se herën e kaluar? A janë mjetet financiare të kandidatëve dhe aplikimet e tyre të drejta, transparente dhe të balancuara? A janë financuesit e partive dhe kandidatëve njerëz dhe subjekte të interesuar vetëm për funksionimin e qartë dhe të drejtë të demokracisë, dhe a nuk synojnë kurrë shpërblimet, akomodimet politike, financiare dhe ekonomike të tyre?
Çfarë do të pasojë ky skenar elektoral, që pa filtrim shfaq gjendjen degraduese, të dhimbshme, të paaftë dhe të çorientuar që ka katandisur Perëndimin? Kompleksi ushtarak, industrial dhe teknologjik në pushtet, qendra e pushtetit real që funksionon pavarësisht presidentëve, senatorëve dhe kongresmenëve, do të vazhdojë si gjithmonë të ketë fjalët vendimtare. Vendi, si rëndom, do të rëndohet edhe me më shumë taksa; të pasurit do të vazhdojnë të jenë edhe më të pasur, super të pasur, dhe të varfërit do të bëhen më të varfër dhe në numër më të madh, pavarësisht nëse kriza është e lehtë apo recesion.
Arsimi do të zhytet edhe më shumë në degradim, shërbimet mjekësore do të vazhdojnë të jenë gjithnjë e më pak të aksesueshme për masat e gjera të popullatës. Infrastrukturat publike, transporti, shkollat dhe banesat do të vazhdojnë të degradohen për shkak të mungesës së mirëmbajtjes. Ambienti do të përkeqësohet më tej, ndërsa i ashtuquajturi “tranzicioni i gjelbër” do të ofrojë organizmat e modifikuar gjenetikisht për të helmuar më shumë ushqimin. Krimi do të vazhdojë të shkatërrojë dhe vrasë në mënyrë eksponenciale.
Monopoli i konglomerateve gjigante të industrisë farmaceutike në kolaboracion me mjekësinë për çdo ditë e më shumë do të imponojë ilaçe dhe medikamente të reja që do të prodhojnë më shumë çoroditje mendore dhe fizike, specie “zombie”. Premtimet parazgjedhore për Parajsën e së nesërmes gradualisht do t’i ngjajnë Ferrit.
Me Trumpin ashtu si me parardhësit e tij, lufta do të vazhdojë të jetë prioriteti primar, qoftë në formën e agresionit ushtarak, revolucionet me ngjyra apo sanksioneve ekonomike dhe politike, intervenimeve etj. Humbja e paralajmëruar e Ukrainës ngre dyshime dhe pasiguri për sjelljen e ardhshme të Pentagonit dhe NATO-s, pavarësisht nga deklaratat e Trumpit se brenda 24 orësh do ta ndalë luftën në Ukrainë.
Lufta dhe ekspanzioni cionist do të vazhdojë rrugën e tij dhe atë të planetit drejt humnerës, kataklizmës globale me inkurajimin, mbështetjen dhe mbrojtjen e Shteteve të Bashkuara dhe të satelitëve Perëndimorë pa marrë në konsideratë çfarëdo mizorie dhe gjenocidi që aleati i tyre, Izraeli, gjegjësisht Netanjahu si mbrojtësi i “qytetërimit perëndimor” në Lindjen e Mesme, kryen.
Bashkimi Evropian dhe NATO janë të alarmuar nga fitorja e Trumpit, por shqetësimi i tyre është i paarsyeshëm. Misioni i Aleancës Atlantike do të jetë vazhdimi i zgjerimit deri në kufijtë me Rusinë, shtrëngimi dhe rrethimi i këtij vendi dhe eventualisht fragmentimi i tij në një konglomerat shtetesh të nënshtruara. Bashkimi Evropian do të vazhdojë të përqmohet nga Uashingtoni, trajtim ky që kënaqë shumë nga shtetet e vogla në përbërje të vet BE-së.
Dominimi ekonomik, plaçkitja e mallrave dhe pasurisë botërore, përpjekjet e vazhdueshme për ta garantuar dhe monopolizuar tregun botëror, nuk do të varen nga zgjedhja midis Kamalas, Trumpit apo kujtdo qoftë tjetër. Tërë ky teatër është një pjesë rutine e historisë së përsëritur me shekuj. Nisur nga bindja e Perëndimorëve për epërsinë civilizuese, ata i ngatërrojnë aspiratat me realitetet, duke harruar që ata nuk i kontrollojnë elitat ekonomike, financiare, ushtarake dhe politike perëndimore. Ato janë të kontrolluara nga elita financiare e Shteteve të Bashkuara.
Transformimet që po ndodhin në botë e kërcënojnë vazhdimisht të ashtuquajturin autoritarizëm “civilizues” të “rendit ndërkombëtar të bazuar në rregulla”. Statusi i pandëshkueshmërisë perandorake po vihet për herë të parë në pikëpyetje nga një shumicë dërrmuese globale që përfaqëson 3/4 e qenieve njerëzore që jetojnë në Tokë. Andaj, nuk ka shumë rëndësi kush zgjidhet president; frenat tradicionalë perandorakë janë në duart e sigurta — të atyre që ata i zgjedhin./FolDrejt/
