Redaksia e foldrejt.com
80 përqind e të rinjve në Maqedoni duan të largohen, kurse kjo shifër mund të jetë edhe më e madhe sikur të bëhet fjalë vetëm për Dibrën, thonë statistikat zyrtare. Kjo nuk mbetet vetëm dëshirë, pasi nëse dikur rrugët e Dibrës pushtoheshin nga të rinjtë që dilnin nga shkolla, sot ky numër është dyfish më pak – kurse edhe këta pak shohin aplikime dhe mundësi sesi të largohen nga vendlindja për një të ardhme të afërt.
Infrastruktura rraskapitëse, mos respektimi i konkurrencës së lirë dhe punësimi në administratën shtetërore, shkollën publike dhe deri diku edhe te firmat private vetëm duke qenë i afërt me partinë në pushtet, na tregon më së miri sesi ka ardhur deri te kjo gjendje. Prindërit humbin fëmijët dhe nuk duan të dëgjojnë më as për të kaluarën historike dhe as për ruajtjen e traditave tjera – kushtet e rënda ekonomike nuk e lejojnë rininë e mirë arsimuar dibrane që të qëndrojë në vendin e tyre.
Pa dashur të bëjmë historinë e gjatë të këtij dështimi, errësira dibrane ka filluar që nga ndarja e saj në Konferencën e Londrës, ku fillimisht emigrimi filloi drejt Tiranës, më pas në komunizëm drejt Shkupit dhe në fund të monizmit dhe deri tani emigrimi është masiv drejt SHBA dhe Europës. Që të mos mbetet faji jetim, shkaktari i dështimit të ëndrrës dibrane, e ndodhur mes Tiranës dhe Shkupit, duhet të drejtohet mbi gjithë ata funksionarë dibranë që kanë shërbyer gjatë dekadave të fundit. Sëpaku ata duheshin të na tregojnë sesi Dibra u përça në këto kufij komunalë, sesi ju morrën kompetencat për shumë drejtori dhe firma publike dhe shumë të tjera.
Populli dibran e dijë shumë mirë këtë. Andaj as që duan të dëgjojnë folklorin patriotik të partive shqiptare dhe as që duan të dëgjojnë më për partitë. Familjet e larguara andej dhe këndej oqeanit kanë sjellur me vete hidhërimin e rëndë. Në këto kushte, kur në Dibër çdo një vjet e gjysëm mbahen zgjedhje me fjalimet patetike, edhe njëherë do duhet të dalim të votojmë për të zgjedhur të parin e Dibrës.
Nuk e dimë se si funksionarët e deritanishëm ose të mëpërparshëm, do kenë fytyrën për të kërkuar votën karshi dibranëve të lodhur(?). Atëherë lypset nevoja që shpresa e dibranëve të kërkohet nga një figurë jo shumë e re dhe as shumë e vjetër, që të mos ketë pasur lidhje me të kaluarën kriminale ndaj dibranëve dhe të dijë të jetë i pavarur nga politika aktuale e interesave klienteliste.
Persona të tillë Dibra ka plot, që fatkeqësisht “funksionarët e lartëpërmendur” i degdisën jashtë shtetit – për të jetësuar ëndrrën amerikane, në vend të ëndrrës dibrane. Që të mos mbesim në kufijtë e lirikës, ne si redaksi nevojitet të përmendim edhe emra që mund t’i jepnin freskinë shkëmbit të lodhur dibran.
Hija e shpresës është z.Ilirjan Rusi, i cili gëzon reputacion të madh në mesin e dibranëve dhe te gjithë shqiptarët në përgjithësi. Familja Rusi e afërt me Edi Ramën, Hashim Thaçin, Zoran Zaevin, Ali Ahmetin, funksionarët e BESËS në Shkup por edhe me familjen Clinton, do gëzonte mbështetje te shumica e përfaqësuesve politik.
Foldrejt.com ka arritur të bisedojë me përfaqësuesit politik të Aleancës, BESËS dhe BDI, ku Ilirjan Rusi do gëzonte mnbështetjen e një kandidati të pavarur ose konsensual – pavarësisht sesi do vendoste në fund lideri jo-dibran i partive respektive. Një përkrahje të madhe Ilirijan Rusi gëzon edhe te disa hoxhallarë të Dibrës, intelektualë dhe studentë të shquar. Të gjithë këto persona po mundohen të gjejnë mundësinë për të bindur Ilirjan Rusin që të pranojë të dalë për të parin e Dibrës – pasi shihet si mundësia më e mirë e tranzicionit që do kalojë Dibra.
Të kontaktuar nga Foldrejt.com liderët e këtyre partive, nuk deshironin të prononcohen hapur nëse mbështesin ose jo Ilirjan Rusin si kandidat konsensual, pasi një “vendim i tillë duhet të merret në ditët e ardhshme”. Ngjashëm u përgjigj edhe Muhamed Zeqiri nga LSDM.
“Nuk mund të them asgjë për vendimin e LSDM, por as personalisht,” tha Muhamed Zeqiri rreth pyetjes së Foldrejt.com, nëse LSDM do mbështeste kandidaturën e Ilirjan Rusit për të parin e Dibrës.
Dibra momentalisht ndodhet në fazë tranzicioni dhe Ilirjan Rusi është figura që më së miri mund ta çonte më përpara Dibrën, për t’ia kthyer Dibrës buzëqeshjen dhe konkurrimin me qytetet tjera tradicionale. Koha po lëviz shpejt, dibranët kanë plot arsye për ti thënë “jo” politikës ditore, dhe “po” interesave publike të dibranëve. Vetëm në këtë formë, do mund të fillojmë të kemi dinjitetin edhe më të madh në Shkup, Tiranë e gjetkë.
Nesër, 80 përqind që sot duan të largohen drejt Perëndimit, të kthehet e anasjelltë, që mbi 80 përqind e diasporës tonë të duan të vijnë me kënaqësi në Dibër./Foldrejt.com
