Shkruan: Fisnik N. Muça, Doktor i shkencave politike
Sot, një pjesë e madhe e njerëzve ngurojnë që të thonë të vërtetën dhe të rreshtohen në vijë me të drejtën. Ka edhe prej tyre të cilët edhe pse e dinë që diçka është e gabuar, e dëmshme dhe e padrejtë, vazhdojnë të jenë përkrahës të asaj ideje apo veprimi. Ka edhe prej tyre që janë krejtësisht neglizhent ndaj ngjarjeve që ndodhin dhe që nuk e kanë as dertin më të vogël për të reaguar apo për të ndërmarrë ndonjë veprim dhe që ngjajnë me të “Huajin” në romanin e Albert Kamys. Janë edhe ata që kanë guximin dhe gjejnë forcën e duhur që ti kundërvihen të keqes dhe padrejtësisë, duke rrezikuar bilës edhe jetën e tyre. Këto katër kategori të njerëzve i gjejmë tek një ngjarje shumë mbresëlënëse e cila shpjegohet dhe interpretohet në traditën islame.
Në kohën e mbretit Nemrud, jetoi poashtu edhe profeti Ibrahim (Abraham), që njihet edhe si babai i profetëve të feve qiellore dhe monoteiste: hebraizmit, krishterimit dhe islamit. Ata të cilët kanë paksa njohuri nga literatura islame, e dinë që Ibrahimi p.q.m.t. njihet për guximin e tij për t’iu kundërvënë padrejtësive të kohës, të cilat nxiteshin dhe implementoheshin nga mbreti Nemrud. Për këtë guxim dhe forcë të fuqishme shpirtërore dhe morale, Zoti e quan në Kuran me termin: mileti Ibrahim, që nënkupton kombi i Ibrahimit. Edhe pse ishte i vetëm, përsëri veprimet dhe qëndrimet e tij që ishin të drejta dhe ndryshe nga ata të të tjerëve, ai përbënte në komb në veti.
Në këtë shkrim, nuk është esenca tek Ibrahimi p.q.m.t., edhe pse pesha e tij sa u takon interpretimeve të kohës që jetojmë është e padiskutueshme. Kur flasim për guximin, dëshiroj që të marr si shembull një qenie aq të vogël dhe të parëndësishme nga pjesa më e madhe prej nesh, pra milingonën. Edhe pse shkenca dhe teknologjia moderne ka zbuluar që mënyra dhe organizimi i jetës së milingonave është një mrekulli në veti, sa i takon guximit për të thënë apo për të përkrahur të vërtetën dhe të drejtën, dëshiroj që të marr si shembull milingonën në kohën e Ibrahimit p.q.m.t.
Ngjarja që dëshirojmë të flasim është kjo:
“ Keqbërësi i asaj kohe, Nemrudi, ndezi një zjarr aq të madh sa që arrinte kupën e qiellit dhe e hodhi në të Ibrahimin për ta djegur. Kur dëgjoi për këtë ngjarje një milingonë, morri një pikë ujë dhe nisi që ta bartë drejt zjarrit për ta shuar atë. Kur e pa atë një milingonë tjetër filloi që ta përqesh duke i thënë që me atë pikë ujë nuk do ta shuante zjarrin. Përgjigja e milingonës është epike dhe rrëqethëse: “Unë e di që me këtë pikë ujë nuk do ta shuaj zjarrin, por të paktën e di se anën e kujt mbaj”, apo me fjalë të tjera që jam duke përkrahur dhe ndihmuar Ibrahimin”.
Pra, të kemi guximin e një milingone për tu rreshtuar me të drejtët dhe ata të cilët dëshirojnë ndryshimin për të mirë. Shpeshherë më ka rastisur që të dëgjoj nga njerëzit të thonë që “dëshiroj që të ndryshoj këtë apo atë gjë, por nuk kam rreth të gjerë dhe askush nuk më përkrah, andaj kam frikë dhe nuk guxoj”. Të kemi guximin e një milingone, edhe kur të tjerët na neglizhojnë dhe na përqeshin dhe të vazhdojmë rrugën për të realizuar qëllimin tonë të mirë. Edhe pse me trup fizik apo rreth familjar dhe shoqëror mund të jemi të vegjël, me shpirt dhe moral duhet të jemi të gjerë, me qëllim që të ndihmojmë të mirën dhe të drejtën. Uji që mbarte një milingonë e vogël me siguri që nuk do ta shuante zjarrin e të keqes dhe korrupsionit, por të paktën ndërgjegjja e kësaj milingone do të mbetet e pastër dhe mund të mbajë kokën lartë që ka përkrahur atë që është e drejtë.
Është shumë vështirë që ndryshimet e mira të vijnë menjëherë, sepse për gjithçka duhet kohë dhe durim, por të paktën të kemi guxim që të mbajmë anën e mirësisë, paqes dhe të vërtetës. Me veprimet apo idetë tona ndoshta nuk do të arrijmë ndonjë rezultat të cilin e dëshirojmë për momentin, por të paktën të dijmë se anën e kujt mbajmë: anën e Nemrudit apo anën e Ibrahimit, anën e të keqes dhe padrejtësisë, apo anën e të mirës, paqes, të bukurës dhe drejtësisë.
