Pavarësisht fitores së ngushtë të mikes së kancelares Angela Merkel në krye të CDU, Annegret Kramp-Karrenbauer, partia simotër konservatore CSU në kongresin e saj paraqiti një kthesë të politikës së brendshme dhe të jashtme gjermane. Me të drejtë mediat parashtrojnë pyetjen se edhe sa kohë Merkel do qëndrojë si kancelare dhe sa do vlejë politika e linjës së saj pan-europiane.
Humbjet e CDU në tre landet gjermane kanë treguar se opsioni i Merkelit është tashmë i zbehur dhe koalicioni i saj me socialdemokratët nuk vlejti. E ardhmja pa Merkel dhe konstruksioni i një strukture partiake radikale, do të thotë që pushteti i BE në arenën ndërkombëtare do jetë më i vogël.
Shansa që BE të mbrojë me guxim dhe efektivitet vlerat e saj kundrejt popullistëve nacionalistë, nuk janë të dobta vetëm për shkak të rolit të keq udhëheqës që po kalon Gjermania, por edhe për shkak të Francës së paqeverisëshme, përcjell foldrejt.com.
Mbështetja e tre të katërtave të banorëve francezë për protestuesit është një shenjë alarmi për papërvojën politike të presidentit të ri francez Emanuel Macron. Ai reagoi vonë, duke sjellë më vonë zemërimin e shumicës. Kjo ishte një dështim për novitetin që tentoi të sjellte Macron rreth BE-së të së nesërmes.
Fati i Europës varet nga bashkëpunimi mes Gjermanisë dhe Francës, por përveç problemeve të lidershipit të këtyre dy shteteve, ata kanë tashmë edhe një kundërshtar tjetër: administratën amerikane të Donald Trump i cili i hedh benzinë zjarrit.
Iluzionet e një Europe të bashkuar mund të rezultojë të jetë një vetë-mashtrim tepër i rrezikshëm, siç paralajmëroi Tony Judt në vitin 1996./Foldrejt.com
