Për të zbuluar se si pandemia ka ndikuar në pikëpamjet e qytetarëve evropiane mbi politikën, shoqërinë dhe pozicionin e Evropës në botë, Këshilli Evropian për Marrëdhëniet me Jashtë bëri një sondazh me mbi 11,000 qytetarë në nëntë vende të Evropës, edhe
atë në: Bullgari, Danimarkë, Francë, Gjermani , Itali, Poloni, Portugali, Spanjë dhe Suedi – duke mbuluar kështu më shumë se dy të tretat e popullsisë dhe PBB-së (prodhimin e brendëshëm bruto) së BE-së.
Sondazhi u krye në një moment kur shumica e vendeve anëtare të BE-së kishin filluar rihapjen e ekonomive të tyre dhe kur rimëkëmbja ekonomike zëvendësoi shëndetin publik në krye të agjendës së politikave.
Rezultatet e sondazhit vënë në pikëpyetje disa nga mësimet e hershme që komentuesit politikë nxorrën nga kriza. Urtësitë e shfaqura konvencionale kanë treguar se Covid-19:
– krijoi një rritje në mbështetjen e publikut për një rol të ri të fuqizuar për shtetin;
– rivendosi besimin në rolin e ekspertëve; dhe – fuqizoi forcat e euroskepticizmit dhe federalizmit evropian.
Por gjetjet e sondazhit sfidojnë të treja këto supozime dhe i tregojnë ato të jenë iluzione që mund të;i bëjnë qeveritë evropiane të bien në sy të opinionit publik ndërsa planifikojnë rimëkëmbjen.
Para krizës, kontinenti u nda gjithnjë e më shumë midis kozmopolitanëve pro-evropianë dhe nacionalistëve euroskeptikë.
Në fillim të pandemisë, presidenti francez, Emmanuel Macron, paralajmëroi se virusi mund të ndryshojë ekuilibrin midis këtyre dy kampeve në Evropë, duke forcuar nacionalistët. Disa javë pas krizës, u shfaq një mençuri konvencionale zëvendësuese që qëndronte se, në të vërtetë, po lindte një moment federalist i integrimit evropian.
Ndoshta konfuzioni në fluks ishte i kuptueshëm: sondazhi tregon se, në vend që të forcojë një kamp ose tjetrin, virusi ka kapërcyer dallimin midis të dyve.
Nga njëra anë, shumë nacionalistë duket se e kanë kuptuar se bashkëpunimi evropian është mënyra e vetme për të ruajtur rëndësinë e shteteve të tyre kombëtare. Nga ana tjetër, shumë kozmopolitanë kanë parë që, në një botë të shtrënguar midis Kinës (së presidentit Xi Jinping) dhe Amerikës (së presidentit në ikje Donald Trump), shpresa më e mirë e Evropës për ruajtjen e vlerave të saj qëndron në forcimin e "sovranitetit strategjik" të saj në vend se të mbështetet në institucionet globale shumëpalëshe. Kjo gjendje e re krijon një hapësirë mahnitëse për ringjalljen e projektit evropian. Por, nëse anëtarët e klasës qeverisëse në të gjithë Evropën nuk shpërndajnë iluzionet e tyre për atë që po ndodh, ata rrezikojnë ta shpërdorojnë atë.
https://ecfr.eu/publication/europes_pandemic_politics_how_the_
virus_has_changed_the_publics_worldview/
