Në fund të vitit të kaluar, 93-vjeçarja Vladica Dicic u bë banorja e fundit që la shtëpinë e saj në Vaganesh, një vendbanim i largët në një kodër në komunën lindore të Kamenicës së Kosovës, duke e kthyer atë në një “fshat fantazmë” të pabanuar, si shumë të tjerë nga vendi.
Dicic, një serbe e Kosovës, është nënë e pesë fëmijëve, por katër prej tyre e kanë lënë Kosovën për në Serbi në kërkim të një jete më të mirë. Ajo mbeti vetëm kur djali i saj i vogël u zhvendos nga fshati për të jetuar në qytetin e Kamenicës.
Ndërsa rritja e moshës zvogëloi lëvizjen e saj, një shqiptar i Kosovës nga fshati fqinj i Strezovc, Fadil Rama, ndërhyri për të ndihmuar në kujdesin e saj, duke i sjellë asaj ushqim dhe furnizime të tjera të domosdoshme.
“Djali i saj i vogël nuk mund të kujdesej për të, sepse gruaja e tij ishte e paralizuar, kështu që ajo u lut që të kujdesesha për të. Dhe unë i dhashë fjalën time, ”tha Rama për BIRN, përcjell FolDrejt.com.
Shëndeti i saj është përkeqësuar dhe ajo nuk mund të lëvizë më nga shtrati i saj, por vizitat e Ramës vazhdojnë t’i sjellin një buzëqeshje në fytyrë. “Ai është djali im,” tha ajo.
Vizitat e Ramës në familje dhe ndihma që ai vazhdon t’i ofrojë Dicic janë një urë e rrallë midis komuniteteve serbe dhe shqiptare të Kosovës, marrëdhëniet e të cilëve u përkeqësuan para shpërbërjes së ish-Jugosllavisë dhe u bënë pothuajse armiqësore në mënyrë të pariparueshme gjatë luftës në Kosovë 1998-99 .
Djali i saj Slobodan Dicic, 62 vjeç, tha se ndërsa familja jetonte në fshatin e largët, ata zhvilluan marrëdhënie të mira me fqinjët e tyre dhe nuk menduan shumë për identitetin etnik.
Kur mbaroi lufta, shumica e familjeve që kishin jetuar në Vaganesh u larguan. Disa prej tyre zbritën për të jetuar në Kamenicë, të tjerët u larguan nga Kosova, kryesisht për në Serbi.
Rama kujtoi se si fëmijë, ai luante së bashku me fëmijët e Vladica Dicic ndërsa ajo kujdesej për ta dhe ishte krijuar një lidhje.
“Ishte diçka që më shtyu ta ndihmoja. Kisha ngrënë bukë nga duart e saj, ”shpjegoi ai.
Pavarësisht nga sëmundja e saj, Vladica Dicic u përpoq të shpjegonte sa e vlerëson ndihmën e Ramës. “Ai vazhdonte të vinte këtu përmes borës së rëndë kur edhe zogjtë nuk mund të lëviznin,” tha ajo.
Rama kujtoi se gjatë kohës së luftës, kur shqiptarët etnikë po largoheshin nga shtëpitë e tyre ndërsa përpiqeshin të shpëtonin nga fushata e shtypjes së forcave serbe, burri i Vladica Dicic, i cili ishte ende gjallë në atë kohë, u ofroi bukë fqinjëve të tyre që po bashkoheshin me kolonat e arratisjes refugjatët. /FolDrejt.com/