Kryeministri mund të mos i frikësohet bubullimës, por fronti i luftës të cilin e ka hapur kabineti i tij kundër sindikalistëve, është krejt i paarsyeshëm dhe i dëmshëm. Subjekti të cilin ai e udhëheq sikur po i merr tiparet e disa partive të tjera pararendëse, të cilat i përveshën mëngët si të majta dhe përfunduan si të djathta në veprime. Gjithsesi ideologjia politike këtu nuk është thelbi i problemit por, kokëfortësia me të cilën po manifestohet qëndrimi i qeverisë, që s’është veçse një paralajmërim për një krizë edhe më të rënduar politike e sociale në vend.
Nga Imer Topanica
- Separatistët e Vetëvendosjes!
Seperatizmi i manifestuar prej disa anëtarëve të partive në pushtet dhe militantëve tyre, është më i dukshmi në situata krize. Në Kosovë kjo frymë e rrezikshme po vjen në shprehje këto ditë në një kontekst të rënduar krize ekonomike. E merrni me mend: Deri dje sindikalistët e trajtuar si viktima të qeverisjeve të këqija, sot shndërrohen në armiq të sistemit e për ma shumë, si bashkëpunëtorë të “regjimeve kriminale”, dhe atë prej të njëjtit subjekt politik (që tash ka qëlluar të jetë në pozitë). Atyre që deri dje u thuhej në tavolinë:
«Tek ne do ta keni partnerin dhe aleatin për problemet që janë të përbashkëta», tash u ngjiten etiketa poshtëruese.
Ky diskurs i egër prodhon një mjedis të pasigurt e të tensionuar, ndaj rasti i gjyshit që tentoi ta sulmonte Rrahman Jasharin (kryetar i Sindikatës së Bashkuar të Arsimit, Shkencës dhe Kulturës – SBAShK), s’është veçse një viktimë e këtij diskursi.
Megjithatë, me rëndësi është që lideri nuk i frikësohet bubullimës!
- (A)logjika e argumenteve
«Kur dikush thotë dua 100 euro, pyetja është pse jo 300? Pse veç 100. Planifikimet nuk bëhen pa menduar. Kemi buxhet 3 milionë. Ka dialog social, ministrja e MASHT-it tri herë ka takuar Jasharajn. Unë e kam taku disa herë kryetarin e BSPK-së. Kërkesat legjitime, racionale janë për dialog. Kërkesat absurde nuk mund të hasin në mirëkuptimin tonë» – tha ndër të tjera Kryeministri Kurti para gazetarëve disa ditë më parë, ndërsa ndodhej në Gjakovë në ceremoninë e përurimit të abetares së përbashkët Shqipëri – Kosovë. Dhe ishin të paktë ata që pyetën: po mirë, ku qëndron racionaliteti në këtë shpjegim? Si na qenka më racionale të kërkohen 300 në vend të 100 eurove, ndërsa argumenton në vijim me fjalët «më vjen keq por realiteti dhe mundësitë janë të këtilla!»
Mandej, si gjithherë, debati devijon si një lum i turbullt duke mos mbërritur të kanalizohet aty ku duhet:
«Sistemi arsimor është i dobët»; «Sistemi arsimor vuan prej problemeve të shumta»; «Mësimdhënësit duhet të rivlerësohen!»; «Asnjë pagë nuk e kompenson humbjen e orëve mësimit nga nxënësit»; dhe një varg arsyesh të tjera, të cilat veç me sindikatën dhe detyrimet e saj ndaj mësimdhënësve nuk kanë të bëjnë.
Askush nuk e vë në dilemë, sistemi arsimor është përtokë, mirëpo a rregullohet ai duke u armiqësuar me sindikatën, duke e goditur këtë të fundit? Kuptohet – JO! Sistemi arsimor aktual ka trashëguar probleme të vjetra, të cilat, asnjë qeveri, duke e përfshirë këtë të fundit, nuk i ka trajtuar seriozisht.
Te Programi Qeverisës 2021 – 2025, vetëm tri faqe i kushtohen këtij sektori, duke na paralajmëruar se Vetëvendosje është futur “në mal pa sakicë”. Gjithsej, nga faqja 24 deri në faqen 45, gjejmë fraza përgjithësuese, pa ndonjë strategji të detajuar, e cila do të na tregonte se cilët janë hapat konkret, emergjent, të cilët do ta rikthenin sistemin në binarët e progresit.
«Arsimi është mundësi e madhe dhe burim shumë i rëndësishëm për zhvillimin e qëndrueshëm ekonomik e shoqëror të Kosovës. Për shfrytëzimin e kësaj mundësie, ne planifikojmë 6 zona të domosdoshme të transformimit: edukimin parashkollor, tekstet e reja shkollore, shkollimin profesional, sistemin e bursave, arsimin e lartë pa pagesë dhe themelimin e fondit për hulumtime shkencore. Jetësimi i projektit për edukimin parashkollor në çdo komunë do të paraprihet nga një hap i rëndësishëm, që është ofrimi i kushteve preferenciale të pagesës ose heqja e pagesës për çerdhen e fëmijëve për kategori të caktuara të popullsisë» – thuhet ndër të tjera në program. Deri më tani pak, por me rëndësi është që i pari i shtetit, nuk i frikësohet bubullimës! Siç vihet në dukje, gjuha e varfër, përgjithësuese, karakterizon tekstin i cili këtij sektori do të duhej t’i kushtohej vëmendje, shumë e veçantë.
Një herë një ministër në një konferencë për shtyp më pat thënë se në sirtar kanë edhe një program tjetër, të menduar deri në detaje, mirëpo ai nuk duket askund.
Sistemi arsimor i yni ka nevojë për një reformë rrënjësore – kjo është një frazë e ripërtypur tash e një kohë të gjatë, mirëpo pa rezultate të dukshme. Përmirësimi i literaturës shkollore, ngritja e kapaciteteve të kuadrit mësimdhënës e pastaj edhe përmirësimi i kushteve infrastrukturore, janë tri dimensione nëpërmjet duhet të artikulohet ideja e reformës. Dhe, çfarë ka ofruar kjo qeveri që nga dita e parë e mandatit? Deri më tani pak, por me rëndësi është që i pari i shtetit, nuk i frikësohet bubullimës!
Prandaj, i pari ynë, që nuk ka frikë nga bubullima, duhet të ulet urgjentisht në një tavolinë me sindikalistët, edhe atë në një mbledhje të hapur, të transmetuar live, në mënyrë që ta shoh secili qytetar, ta tejkalojë këtë krizë dhe nxënësit t’u rikthehen bankave, pa vonesë. Ai nuk duhet të mahnitet nga zëri në kor i deputetëve e militantëve, të cilët, nuk guxojnë t’ia shkelin as hijen e tij./FolDrejt/
*Shpjegimin e titullit e gjeni te videoja në vijim:
