Korrespondenti ndërkombëtar i Sky, Alex Rossi takon një ish të burgosur lufte ukrainas, i cili e çon në burgun ku ishte mbyllur. Ai thotë se ishte torturuar dhe rrahur çdo ditë, shkruan Sky News, përcjell Fol Drejt.
Portat hapen, duke kërcitur në mënyrë ogurzezë në menteshat e tyre.
Kjo është hera e parë që Valery kthehet në burgun ku e morën rusët.
Teksa kalon nëpër porta ai tregon qelinë në katin e dytë ku ishte mbyllur.
Dhe kur ai tregon atë që ndodhi këtu, është e qartë se është një përvojë e dhimbshme.
“Çdo ditë njerëzit torturoheshin”
“Në 20 qelitë, kishte më shumë se 180 të burgosur. Çdo ditë njerëzit torturoheshin,” thotë Valery.
Nëse hyni brenda burgut dhe shikoni se çfarë kanë shkruar në mure, do të shihni se sa shumë na urrejnë.”
Valery ishte një biznesmen i suksesshëm përpara se të arrestohej kur rezistoi pasi ushtarët i vodhën kamionët e tij nga fabrika.
Ajo që rusët nuk dinin ishte se krimet e tyre u regjistruan në CCTV ndërsa plaçkitën zyrën e tij dhe u larguan me automjetet e tij.
“Kjo është e vështirë për mua”
Ai më tregon imazhet në telefonin e tij. Ato tregojnë qartë ushtarët që mbushin çanta me sende me vlerë dhe pajisje kompjuterike.
Kur u larguan, shkatërruan gjithçka.
Çdo imazh është i datës – gjithçka ndodhi në mars menjëherë pas pushtimit kur ata pushtuan qytetin Kherson.
Në muret e burgut shkruhet “Zelenskyy ne po vijmë”.
Por çuditërisht Valery e konsideron veten me fat pasi, thotë ai, të burgosurit e tjerë u torturuan shumë më keq.
“Ata u torturuan rëndë. Ata u goditën nga rryma. Ata mbytën njerëzit në ujë. Ata prenë njerëz. Ata po bënin gjëra që nuk mund ta imagjinoj se si mund t’i bënte ndonjë qenie njerëzore. Ne po luteshim që Ukraina të kthehej në Kherson sa më shpejt që të ishte e mundshme.
“Të lutem më fal. Kjo është e vështirë për mua. Është e vështirë, shumë e vështirë. Të lutem më fal.”
Ajo që ndodhi në këtë ndërtesë gjatë pushtimit rus vetëm tani del në dritë.
Andrei nga pallati fqinj i tha Valery se banorët mund të dëgjonin gjithashtu britmat.
“Kam dëgjuar gjithçka, ishte e frikshme.
“Ata po përdhunonin vajzat këtu. Pastaj sollën burra këtu dhe i rrihnin dhe i vrisnin.”
Qyteti në traumë
Dhimbja e pushtimit rus është kudo – ky është një qytet që ende po përballet me trauma kolektive.
Çdo ditë radhët për ujë bëhen më të gjata, një pritje e mjerë në të ftohtin e madh.
Fuqia është vështirë të arrihet.
Njerëzit grumbullohen rreth një gjeneratori për të karikuar telefonat dhe pishtarët e tyre.
Mes tyre është edhe Lisa, e cila ka pritur këtu tre orët e fundit.
Është duke u bërë pjesë e rutinës së saj të përditshme, por ajo është e frikësuar.
“Mund të ketë granatime nga bregu i majtë. Na paralajmëruan për këtë. Na thanë se duhet të kërkojmë strehim, nëse jo, të paktën të përpiqemi të fshihemi në një pjesë të sigurt të shtëpisë.”
Ju ende mund të ndjeni atmosferën dehëse të çlirimit, por njerëzit janë të lodhur dhe kanë frikë nga ajo që vjen më pas. /SJ FolDrejt/
