Bayerni i Mynihut ka mposhtur PSG-në në Paris me 1:0 në ndeshjen e parë të 1/16-tës së Ligës së Kampionëve.
Golin e vetëm në këtë ndeshje e shënoi ish-lojtari i Parisit, Kingsley Coman, dhe në fund kampioni i Francës mund të jetë i kënaqur me faktin se nuk pësoi më shumë dhe ka gjasa për rikthim të rezultatit në Gjermani.
Ne pamë një Bayern dominues që kontrollonte lojën që ndodhte në fushë nga minuta e parë deri pothuajse në minutën e fundit. PSG u gjallërua në pesëmbëdhjetë minutat e fundit, kur në lojë u fut Kylian Mbappe, lojtari më i fuqishëm sot në futboll. Para futjes së tij në fushë nuk ishte vetëm një lojë e keqe, por një turp i madh për francezët dhe trajnerin e tyre Christophe Galtier.
Është jashtëzakonisht e vështirë të bësh Messin dhe Neymarin të dobët. Trajneri i PSG-së ia doli.
Një lojë e keqe mund t’i ndodhë çdo klubi në botë. Nga njëra anë, PSG ka një justifikim solid për një paraqitje më të dobët. Mbappe nuk ishte mjaftueshëm i aftë për të luajtur të gjithë ndeshjen, Lionel Messi është ende në një fazë gjysmë-rehabilitimi pas Kupës së Botës dhe është e vështirë të pritet që një ekip, dy lojtarët më të mirë të të cilit kanë luajtur të gjitha ndeshjet në turne, të jetë në formë në këtë pjesë e sezonit.
Nga ana tjetër, Galtier ka një pozicion relativisht komod në kampionat dhe pronarët dhe tifozët e kanë parë prej vitesh Ligën e Kampionëve si projektin e vetëm të rëndësishëm. Kur mendoni se sa kohë kishte për të zbuluar kundërshtarët dhe për t’u përgatitur për lojën, ajo që pamë nga klubi francez ishte nën nivelin që pritej.
Mbappe luajti gjysmën e fundit të ndeshjes dhe në 15 minutat e fundit PSG e meritonte të shënonte të paktën një gol në bazë të rasteve që krijoi. Megjithatë, mbetet plotësisht e paqartë sesi Galtier synonte të kërcënonte kundërshtarin derisa skuadra vendosi të hapej për shkak të deficitit të golave.
Në 70 minutat e para të provës, PSG kishte dy goditje në portë (Bayern kishte 14), shtatë më pak posedime se kundërshtarët e tyre dhe 11 për qind më pak posedim. Është shumë e vështirë të bësh Messin dhe Neymarin aq të dobët, por Galtier ia doli.
PSG kaloi 60 minutat e para në një zonë të thellë 4-4-2 në të cilën luajti një mbrojtje krejtësisht joaktive dhe pasi fitoi topin, Messi dhe Neymar mbetën të vetëm përpara mes të paktën katër kundërshtarëve.
Galtier e bëri lojën sikur të kishte sjellë në fushë një lojtar të ligës më të ulët kundër Bayernit dhe jo një skuadër që me Mendes, Marquinhos, Ramosin, Veratin dhe Hakimin ka ndoshta mbrojtësit dhe sulmuesit më të rrezikshëm në botë. Bayerni është një kundërshtar i madh dhe i rrezikshëm, por Galtier duhet të kuptojë që nuk po udhëheq më Nice-n apo Lille-n, por një klub që pritet të jetë konkurrues në Ligën e Kampionëve.
Plani i thjeshtë por efektiv i Bayernit
Gjermanët kishin një plan sulmi mjaft të thjeshtë dhe të dukshëm, por shumë efektiv. Choupo-Moting, Leroy Sane dhe Jamal Musiala u pozicionuan pas Verrattit dhe Danilos, të cilët mblodhën të gjithë formacionin e PSG-së.
Kjo linte shumë hapësirë në krahë, dhe duke pasur parasysh që Neymar dhe Messi nuk e sulmuan portierin e Bayernit, ata pa problem goditën me diagonale.
Coman luajti një lojë të jashtëzakonshme. Thuajse e mori topin vetëm në atë pjesë të fushës, nga ku krijoi raste për skuadrën e tij.
Bayern do ta kishte “shkatërruar” PSG-në nëse do të vraponte më pak
Edhe pse mantrat dhe fjalët e thjeshta sugjerojnë se në futboll është e rëndësishme të vraponi gjithmonë sa më shumë që të jetë e mundur, e vërteta është se vrapimi ndonjëherë mund të jetë kundërproduktiv, veçanërisht kur bëhet fjalë për lojën sulmuese.
“Dallimi është se tani kur fitojmë vrapojmë më pak. Kur luajtëm më keq vrapuam shumë. Në futboll është e rëndësishme të vrapojmë sa më pak. Sigurisht, kur nuk e kemi topin, ne duhet të vrapojmë. Por kur e kemi atë, duhet të qëndrojmë në pozicione dhe ta lëmë topin të vrapojë për ne”, tha Pep Guardiola vitin e kaluar pas fitores kundër Brightonit.
Bayerni kishte një problem të ngjashëm. Ai dominoi ndeshjen, duke arritur shpeshherë në të tretën e fundit të fushës ose shumë afër saj, por përshtypja është se mund dhe duhej të bënte shumë më tepër raste. Ai mund të kishte qenë në gjendje ta bënte këtë nëse do të kishte vrapuar më pak, sipas teorisë së Guardiolës.
Në fund, bavarezët shpesh rrotulloheshin shumë dhe Musiala dhe Sane sulmonin me iniciativën e tyre në situata të papërgatitura.
Atyre u mungonte pak durimi për ta kthyer dominimin në diçka më konkrete përballë portës. Ata patën një shans të madh për të mposhtur më thellë PSG-në dhe për të zgjidhur çështjen e fituesit, ndoshta edhe para ndeshjes së kthimit. Në këtë mënyrë do të duhet të mbrojnë avantazhin e golit ndaj një ekipi që luan dobët, por që ka tre lojtarë që mund të ndryshojnë ritmin dhe rrjedhën e lojës, transmeton Fol Drejt.
