Nëse jeni në humor për të pjekur, receta që merrni me siguri do të kërkojë pluhur pjekjeje ose sodë buke.
Kjo për shkak se të dy përbërësit janë agjentë tharës që përdoren për t’i bërë produktet e pjekura të preferuara të lehta, me gëzof dhe të lagësht. Por, ndërsa pluhuri për pjekje dhe soda e bukës janë të ngjashëm, ato definitivisht nuk janë të njëjta, përcjell Fol Drejt.
Soda e bukës është bërë nga një përbërës – bikarbonat natriumi. Bikarbonati i natriumit është një bazë (alkaline) që aktivizohet kur bie në kontakt me një acid, si dhallë, kos, sheqer kaf ose uthulla (zakonisht acidi është pjesë e recetës suaj). Kur soda e bukës aktivizohet, ajo lëshon menjëherë flluska të dioksidit të karbonit që ndihmojnë produktet tuaja të pjekura të ngrihen dhe të bëhen të lehta dhe me gëzof.
Nga ana tjetër, pluhuri për pjekje është një kombinim i sodës së bukës (bikarbonat natriumi) dhe dy acideve, shpesh fosfat monokalcium dhe sulfat alumini të natriumit. Këta dy përbërës shtesë punojnë për të zgjatur procesin e tharjes.
Fosfati i monokalciumit reagon së pari ndaj bikarbonatit të natriumit, kur pluhuri i pjekjes përzihet në një brumë ose brumë të lagur; atëherë sulfati i aluminit të natriumit reagon ndaj bikarbonatit të natriumit kur është i lagësht dhe i nxehtë (dmth. kur produktet e pjekura futen në furrë).
Ky proces aktivizimi me dy faza – i cili i jep pluhurit të pjekjes etiketën “me veprim të dyfishtë” – do të thotë që mund ta vononi pjekjen e brumit ose brumit deri në 20 minuta pa ndikuar në fuqinë e tij tharëse. Recetat që përdorin sodë buke, nga ana tjetër, kërkojnë pjekje të menjëhershme për rezultatet më të mira, pasi soda e bukës reagon ndaj një acidi sapo të dyja përzihen.
Nëse keni vetëm sodë buke në dorë dhe keni nevojë për pluhur pjekjeje, mos u shqetësoni. Ju mund ta zëvendësoni sodën e bukës me pluhurin për pjekje me dy masa paraprake. Së pari, keni nevojë për aciditet të mjaftueshëm në përzierje për të aktivizuar sodën e bukës. Një rregull i mirë është që ju duhet 1 filxhan dhallë ose 1 lugë çaji lëng limoni për 1/2 lugë çaji sodë buke për aktivizim. Së dyti, duhet të llogarisni sasinë e duhur të sodës së bukës për t’u përdorur.
Soda e bukës është katër herë më e fortë se pluhuri për pjekje, kështu që një recetë që kërkon 1 lugë çaji pluhur pjekjeje përkthehet në 1/4 e lugës së çajit sodë buke.
Nëse rastësisht keni krem tartar në shtëpi, mund ta bëni vetë pluhurin për pjekje duke e kombinuar me sodë buke. Një 1/4 lugë çaji sodë buke dhe 5/8 lugë çaji krem tartar do të jenë të barabarta me 1 lugë çaji pluhur pjekjeje.
Ndërsa është relativisht e lehtë të zëvendësosh sodën e bukës me pluhurin për pjekje, e kundërta nuk është e vërtetë. Nëse një recetë kërkon sodë buke dhe gjithçka që keni është pluhur pjekjeje, është më mirë të mos vazhdoni, pasi pluhuri për pjekje është një kombinim i disa përbërësve, kështu që shtimi i tij mund të ndikojë në strukturën ose shijen e produktit tuaj të pjekur.
Gjithashtu soda e bukës është më e fortë se pluhuri për pjekje, kështu që do t’ju duhen rreth tre ose katër lugë pluhur pjekjeje (dhe një reduktim i kripës dhe përbërësve të tjerë acidikë në brumë) për të përafruar zëvendësuesin.
Një paralajmërim tjetër kur përdorni sodë buke ose pluhur pjekjeje: Matni me kujdes. Shumë sodë buke mund të shkaktojë rënien e produkteve tuaja të pjekura, ndërsa shumë pluhur pjekjeje mund t’u japë një shije të hidhur shijeve tuaja. Dhe shumë pak nga secili prej këtyre agjentëve tharës mund të rezultojë në mallra të rënda pa rritje të mjaftueshme./FolDrejt/
