Kush e obligon Qeverinë e Republikës së Kosovës për të kontribuuar në “përshkallëzimin” e situatës në veri dhe për rrjedhojë, “prishjen” e raporteve me miqtë ndërkombëtarë? A është në të vërtetë luftimi i krimit të organizuar dhe grupeve që po orvaten të kryejnë akte terroriste në dëm të sovranitetit të vendit, një veprim që ndihu keqësimin e situatës? Këtyre pyetjeve duhen t’u përgjigjen gazetarët të cilët po çuditen se pse ata janë duke u kritikuar për flirtin e hapur me Lidhjen Demokratike të Kosovës – LDK, e cila, bashkë me një pjesë të opozitës, duket se «e ka humbur rrugën në oborr!»
Nga Imer Topanica
Pyetjeve të shtruara më sipër, do të provojmë t’u përgjigjemi me radhë: së pari, në Kushtetutën e Republikës së Kosovës, te Kapitulli i I, Dispozitat Themelore, në nenin 2, në pikën 2, shkruan qartë që «Sovraniteti dhe integriteti territorial i Republikës së Kosovës është i pacenueshëm, i patjetërsueshëm dhe i pandashëm dhe mbrohet me të gjitha mjetet e përcaktuara me këtë Kushtetutë dhe me ligj». Ky nen i harruar nga një pjesë e gazetarëve dhe analistëve, obligon institucionet e vendit që të jenë vigjilente karshi çfarëdo aktiviteti me pretendime për cenim të sovranitetit të shtetit, i çfarëdo forme që të jetë, a të shfaqet ai. Andaj roli i qeverisë dhe institucioneve relevante, duke i përfshirë ato të sigurisë, përcaktohet dhe obligohet nga kushtetuta.
Disa mund të thonë me të drejtë që pikërisht pesha e aktit më të lartë juridik, vihet në krizë, sapo të bëhet fjalë për zonën e veriut të Kosovës. Pavetëdijshëm, kësisoj, ata ia njohin një status quo kësaj pjese të vendit, të cilën e ka dashur prej vitesh Beogradi zyrtar, ndërsa është aprovuar në heshtje edhe nga bashkësia ndërkombëtare, por nuk është pranuar kurrë nga Kosova.
LDK bashkë me gazetarët e analistët politikë, kanë ripërtypur “argumentin” se veprimet e Qeverisë Kurti ishin, përveç të pakoordinuara me aleatët ndërkombëtarë, edhe kontribuuese në aspektin e përshkallëzimit të situatës. Domethënë, përpjekja për funksionalizimin e pushtetit lokal dhe mbrojtjen e kryetarëve të rinj, pas zgjedhjeve të njohura nga instancat vendore e ndërkombëtare, ka qenë taktikë e gabuar? Arrestimi i Dalibor Spasicit; i N. O (i njohur edhe si ‘Nemac’ dhe ‘Rusi’); i Milun Milenkoviqit – i njohur si ‘Lune’, ishin thjesht, akte kundër krimit të organizuar në veri. Si mund t’i akuzosh autoritetet e Kosovës se po e përkeqësuakan situatën ndërsa ato po e godasin strumbullarin e krimit? Thënë në mënyrë hipotetike, LDK bashkë me këtë pjesë të shoqërisë civile do të kishin plotësisht të drejtë në akuzat e tyre adresuar Kurtit, po qe se këto figurat e mësipërme, nuk të ishin kriminelë.
Por le t’i shqyrtojmë edhe disa argumente të tjera. Për shumë këta njohës të zhvillimeve, rolin për këtë punë e ka KFOR-i dhe jo Policia e Kosovës. E drejtë! Por a s’jemi dëshmitarë që “nën hundën” e KFOR-it, grupet kriminale serbe kanë krijuar deponi armësh, siç e tha së fundmi deputetja Alicia Kearns, se në kishat ortodokse të Kosovës po kontrabandohet armatim nga Serbia.
E keqja është se, një pjesë e tyre ende besojnë në përrallën se serbët e veriut, ishin të integruar. Strukturat paralele pra, që me një akt fatal, u infiltruan në strukturat e sigurisë, duke na e rrezikuar qenësinë e shtetit.
Këto struktura, e këto grupe të sponsorizuara nga Vuçiqi, të cilat e kanë shfrytëzuar këtë zonë të Kosovës, siç e tha avokati serb Ivan Ninic për kultivim të drogës, i kanë shtypur edhe serbët lokalë. Këta të fundit, kanë vuajtur, po aq sa komunitetet e tjera atje, meqë kanë pasur punë me kriminelë.
Siç edhe e dokumenton reportazhi i gjatë i New York Times, këto grupe ushqeheshin nga duart e Vuçiqit, i cili me qejf do t’i aktivizojë, për t’i përmbushur apetitet pro ruse në Ballkan.
Krejt për fund, LDK bashkë me “analistët dhe gazetarët e pavarur”, duhet ta kuptojnë se, në këtë kontekst, ta sulmosh Qeverinë Kurti për veprimet në veri do të thotë t’ia zgjasësh jetëgjatësinë në ekzekutiv. Në të kundërtën, nëse ky subjekt politik do të ngjeshej fort pas qeverisë, duke dëshmuar se sovraniteti i vendit nuk guxon asnjëherë të vihet në diskutim, do ta forconte bindjen se, njëmend, është një alternativë qeverisëse.
Qeverinë Kurti, në realitet, duhet të kritikohet për keq-menaxhim ekonomik, për impotencë në fushën e drejtësisë, për gjendjen kritike të sistemit arsimor, shëndetësor e plot fusha të tjera, por jo për veprimet në veri.
Sidoqoftë, ndoshta “isharetet” ia kemi lexuar gabim. Ndoshta përnjëmend, siç e tha vetë Abdixhiku para disa javësh në një intervistë se, nuk dëshiron të bëhet kryeministër i krizave./FolDrejt/
