Që elita politike kontrollon dhe krijon çdo problem për ne qytetarët, njerëzit e thjeshtë, e tregon edhe fakti i “hirësisë” së tyre gjatë festave.
Nga Snezana Csongradin
Nuk ka retorikë luftarake, nuk ka fyerje gjerësisht të dukshme të disidentëve politikë, shprehje urrejtjeje ndaj popujve të përkatësive të tjera kombëtare dhe fetare, ngritjen e ushtrisë, policisë, krijimin e një atmosfere pasigurie nëse do të ketë ngrohje dhe rrymë nesër…
Nuk ka asnjë lajm toksik për të ekspozuar qytetarët e varfër, të cilët shpenzuan ato pak para që kanë në dispozicion për Vitin e Ri dhe Krishtlindjet.
Nuk ka specifika që karakterizojnë 360 ditët e vitit, përkatësisht luftë, zi buke, vdekje dhe kërcënime të ngjashme. Është një “dhuratë” nga qeveria e Serbisë për festat e Vitit të Ri për qytetarët e saj. Strategjia e tyre mediatike mbi “hirin” e lartpërmendur.
Na lënë vetëm për ato pak ditë. Por, si çdo gjë “e bukur”, edhe asaj i erdhi fundi.
Për të harruar edhe një herë se nuk kemi para dhe se shumica prej nesh jetojnë në varfëri të rëndë dhe përtej privilegjeve që kanë në dispozicion, veçanërisht pas një pushimi të vogël, gjë që, siç është vërtetuar, ndikon negativisht në bindjen dhe besimin e verbër tek ata që i manipulojnë, një derdhje e re urrejtjeje ndaj atij “tjetrit” dhe artificialisht, për hir të arritjes së qëllimeve personale, shkaktoi konflikte.
Ato 360 ditë të vitit të humnerës në varfëri edhe më të thellë, përgjegjësisë së turbullt dhe kalimit të saj në rrethana mbi të cilat qeveria në Serbi supozohet se nuk ka ndikim, po fillojnë sërish.
Për shembull, rasti i parë i tillë do të ndodhë menjëherë pas Krishtlindjeve Ortodokse. Përfaqësuesit e BE-së, ShBA-së, Francës dhe Gjermanisë do të vizitojnë Beogradin pas festave të Krishtlindjeve, për të përshpejtuar zgjidhjen e çështjes së Kosovës. Është raportuar nga gazeta e regjimit – Novosti.
Beogradi duhet të vizitohet fillimisht nga përfaqësuesi special i BE-së për dialogun ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, Miroslav Lajçak, dhe i dërguari special i ShBA-së për Ballkanin Perëndimor, Gabriel Escobar, së bashku me të dërguarit e presidentit francez dhe gjerman, Emmanuel Bonn dhe Jens Plettner, ndërsa zyrtarë të tjerë mund ta vizitojnë pas tyre.
Lajmet raportojnë, siç ishin porositur nga qeveria e Aleksandër Vuçiqit të shkruanin, se qëllimi i atyre vizitave është të bindin udhëheqjen shtetërore serbe që të fillojë negociatat politike me Prishtinën, të cilat do të bazoheshin në propozimin franko-gjerman, d.m.th. propozimin e Bashkimit Evropian për çështjen e Kosovës.
Do të ketë dramë dhe ulërima. Por vetëm për ne të varfërit. Jetët e të cilëve i kontrollon Aleksandër Vuçiq. Pjesa tjetër janë cilësime për atë që duhet të bëjë, të cilat i ka shmangur për kaq shumë vite. Sepse është frikacak dhe sepse është i korruptuar dhe ka frikë vetëm për fatin e tij. Të ekspozohet në çdo të pavërtetë që ka thënë dhe në të gjitha veprat e liga që ka bërë.
Është njësoj keq nëse Aleksandër Vuçiq do ta njohë apo nuk do ta njohë Kosovën. Një politikan që frymëzoi vdekjen politike dhe krimet kundër shqiptarëve të Kosovës gjatë viteve të nëntëdhjeta, pa dëshirë i shtyu qytetarët e tij në fushëbetejë për të qenë vetëvrasës apo kriminelë lufte nën komandën e xhelatëve dhe nënshtetasve të Sllobodan Millosheviqit, Vojisllav Sheshelit, Ratko Mlladiqit, Radovan Karaxhiqit… ndërsa të pasmet e tij të mbrojtura nga veprime të tilla – nuk mund dhe nuk duhet ta njohin pavarësinë e Kosovës.
Duart e tij janë të përgjakura.
Gjithashtu, një person i tillë nuk mund të bllokojë procesin e njohjes dhe për të njëjtën arsye. Me veprimtarinë e tij 30 vjeçare “politike” ai i veçoi nga Serbia motrat dhe vëllezërit tanë duke vrarë 10 mijë shqiptarë të Kosovës.
Një “politikan” i tillë, aq më tepër që në dhjetë vitet e mëparshme nuk ka bërë asgjë që të tregojë se është penduar sinqerisht, qoftë edhe në gjestin dhe mënyrën më të vogël, si qenie njerëzore, dhe kjo do të thoshte, për përmasat e mëkatit, refuzimi për të marrë pjesë në jetën publike (kur nuk ka lustracion), nga pikëpamja e moralit elementar, nuk mund të marrë asnjë vendim politik.
Dhe ky nuk duhet të jetë vendim “yni”, por i tij, personal, nëse sot nuk do të përfshihej në një korrupsion kaq të thellë. Ndryshe nga vitet nëntëdhjetë, tani korrupsioni “mbulohet” vetëm nga kërcënimet për luftë dhe jo nga kërcënime reale. /Danas/ /FolDrejt/
Snezana Csongradin punon si gazetare që nga viti 2003, gjatë gjithë kohës në gazetën Danas. Ka diplomuar në Fakultetin Filozofik në Beograd, në Departamentin e Filozofisë.
