Vëllai i vogel (tani 60 vjeç) ka qene ushtarak dhe ka sherbyer rreth 30 vite larg shtepise por çdo muaj i ka derguar vëllaut të madh (tani 65 vjeç) ndihmë financiare për të mbajtur nënën – ashtu siç i ka hije dhe për të mos e ngarkuar vetëm vëllain e madh.
Pasi pensionohet, kërkon nga vëllau i madh qe tash ai ta marri nënën ne shtepine e vet dhe të grumbullojë sevape nga kujdesi për të. Por vëllai i madh nuk pranon kurrsesi, duke i thënë se “për mua është më lehtë të ma heqesh zemren nga gjoksi se sa te ma marresh nënen nga shtepia.”
Kështu çështja shkon deri në gjykatë.
Gjyqtari vendos ne favor te vëllaut te vogel se edhe ai ka te drejte ta kete nënen ne shtepi. Vëllai i madh qan aq shume ne gjykate sa qe edhe gjyqtari, prokurori e te tjeret qajne prej shembullit fisnik te ketyre vellezerve per t’u kujdesur per nënen e tyre dhe per te fituar shperblimin e Zotit.
Ngjarjen e tregon vete gjyqtari i ketij rasti.
Ky është një shembull i mire per t’na kujtuar që ai që i ka prindet gjalle me shfrytezuar kete begati me fituar sa me shume shperblim per kujdesin ndaj tyre e ata qe s’i kane prindet gjalle te luten per ta, se lutja e femiut per prindin pranohet te Allahu i Lartesuar in-sha’Allah./Foldrejt.com
