Në një cep të Alpeve italiane, një grup sudanezësh dhe afganësh po i ndërrojnë sandalet e tyre me çizmet e ecjes dhe po i sforcojnë muskujt nën mbikëqyrjen e trajnerëve me përvojë, duke u përgatitur, ata shpresojnë, për udhëtimin e tyre drejt lirisë, shkruan BBC, transmeton Fol Drejt.
Ata kanë mbërritur sot, rreth 150, në një kamp të improvizuar në qytetin piktoresk të Oulx të drejtuar nga vullnetarë vendas. Ata shpërndajnë pallto të dhuruara për emigrantët për t’i ndihmuar ata t’iu mbijetojnë temperaturave malore në udhëtimin e mundimshëm përpara.
Sepse edhe këtu, pasi kanë arritur në Itali nga e gjithë Afrika e Lindja e Mesme, këto grupe kryesisht të rinjsh duan të shkojnë në Francë apo diku tjetër. Më shumë se 130,000 emigrantë kanë hyrë në Itali këtë vit, pothuajse dyfishi i së njëjtës periudhë e vitit 2021, pas një fluksi në rritje të mbërritjeve me anije në ishullin jugor italian të Lampedusa.
Numrat që udhëtojnë në veri drejt kufirit me Francën janë dyfishuar në muajt e fundit. Por autoritetet franceze po i ndalojnë dhe po i shtyjnë emigrantët pa dokumente, pasi kanë rifutur kontrollet në kufirin e saj me Italinë, duke pezulluar pjesë të rregulloreve të lëvizjes së lirë së Shengenit.
Gjykata Evropiane e Drejtësisë vendosi kohët e fundit se shtyrjet shkelin ligjin e BE-së dhe se emigrantët e ndaluar duhet t’i nënshtrohen një vendimi zyrtar për kthimin, duke shtuar se largimi i detyruar duhet të jetë vetëm “një mjet i fundit”.
Një nga ata që përpiqen të bëjnë udhëtimin për në Francë është Omar, nga Nigeria, i cili kaloi muaj në Libi përpara se t’u paguante kontrabandistëve ekuivalentin e 800 dollarëve (660 £) për të bërë udhëtimin e rrezikshëm përmes Mesdheut në Lampedusa.
Prej andej, ai u transferua në dy kampe diku tjetër në Itali, përpara se të arrinte, thotë ai, të dilte dhe të eci deri në kufirin francez. Tani synimi i tij është të arrijë në MB. “Dua vetëm të bëj një jetë të mirë dhe të studioj atje”, më thotë ai me këmbën e fashuar nga një dëmtim në det.
E pyes nëse ai ka parë foto apo ka dëgjuar histori të migrantëve ekonomikë që u refuzohet azili në Francë apo MB dhe janë kthyer mbrapsht. E ka, thotë ai, por edhe nëse do të ketë të njëjtin fat, do të provojë sërish.
“Nëse më duhet të kthehem në Nigeri, prindërit e mi do të jenë kaq të trishtuar, sepse ëndrrat e tyre nuk u realizuan”, shton ai.
Sipas dëshmitarëve, policia italiane po e mbyll njërin sy, ndërsa kontrollet e lëvizjeve në kufirin italiano-francez, nuk po janë aq të shpeshta./FolDrejt/
