I falem shumë shiut
sonte ma ka lagë veç kufomën
u frigova që m’gjan’ diçka
në mendoj për ca sekonda në ty
u frigova që në të ftoftë kam me u ndry
ulun hangra ca portokalla t’zi
ulun lexova libra të frigshëm
vrasja si nji brengë në mue
në mue zagushia si nji strehë
maraku si nji gjamë në mue
kam zbraz ndjenjat e mia në largësi, e tash jam tret në mërzi
tash jam edhe larg f’minisë
u frigova që kam me ra edhe ma thellë
në mendoj për ca sekonda në ty;
në hana dridhet
në gjaku përpëlitet
në më hup shpirti dikund kshtu tue vdekë
u frigova se mos bana copë edhe ma tepër
në mendoj për ca sekonda në ty;
në jam zâ, nji rrokje e shukatun
kur ta nis nji llaf me ty, u frigova
në t’përmeni në nji fjali të keqe
në lidhna tue ta thanë emnin, në ta shëmtoj
në bâj nji m’kat kaq të madh
e më fal Zoti u frigova
i falem shumë shiut
që sonte e derdhi veç këtë poezi
të falem dashni
të falem krahë e ftyrë e coptume, kyç i premë i jemi,
kam me ardh kshtut i premë, përjetnia jem e thyme
ndam prej gjithçkaje
ish’ nji verë e bukur, përzi me shi /FolDrejt/
Përktheu: Leonora Hajra
