Nga Imer Topanica
Duke qenë se Kryeministri Albin Kurti dhe Kryetari i SBAShK-ut nuk po mund të merren vesh, dhe meqë ngërçi i shkaktuar nga greva nuk po tejkalohet, s’është keq ta jetësojmë një mësim që na vjen prej një urtie të vjetër popullore.
Ajo rrëfehet kësisoj:
Njanit i kish pas dal zani për mjeshtër të madh të drunit, e nji tjetër, tue dashtë me ia zbeh namin, i shkon në punëtori e i thotë me ia marue nji tryezë të vogël, me nji kusht: ajo mos me u marue prej druni arre, e as prej llojeve të tjera si bungu, pisha, çarri, ahu, dardha, molla etj. Mjeshtri e kish pas këqyrë seri, edhe i kish pas thanë:
«Po, pa dert! Veç mos hajde të hanën, të martën, të mërkurën, të enjten, të premten, të shtunën a të diellen me e lypë. Ditëve të tjera, kur të duesh!»
Dhe kështu shkon nji kohë, e zotnia i shkon mjeshtrit në derë:
- A ma ke marue tryezën?
- E kam nisë, po të haneve, të kam thanë, mos hajde me e lypë, s’e nuk muj me ta ba gati! – dhe myshteria del duerthatë.
Shkon nji tjetër ditë, dhe mjeshtri ia kujton që të enjteve nuk i ka premtue se mundet me e krye. Njikshtu puna shkon deri te kadia. Kur ky i fundit e merr vesh si asht puna, urdhnon me i marr e me i futë të dytë në nji fuçi të zbraztë, e me e marr atë e me e vu në nji pjerrinë të butë tue e lëshue teposhtë në rrokullisje. Iu thotë xhanarëve me iu qëndrue pranë, në mënyrë që me i dëgjue se çka flasin. Dhe kështu ia rrëfejnë kadisë se që të dy pajtohen, mbas tan kësaj.
«Sa herë myshteria ndodhej sipër, mjeshtri i thoshte prej poshtë: hajde në cilën duesh ditë, e kur ndodhte e kundërta, myshteriu i thoshte, «o prej cilit dru të duesh, maroje!»
Dhe kështu mbaron historia…
Mësimi i fuqisë së zbrazët
Askush nuk i vë në dyshim ndikimet e partive opozitare në sindikatë dhe do të ishte budallallëk nëse kjo e fundit nuk do t’i shfrytëzonte lidhjet e vjetra që i ka, për ta çuar buzë greminës një subjekt politik i cili, për nga numrat në parlament, duket i pathyeshëm. Në anën tjetër, kryeministri duhet të tregohet më i mençur. Ai po përpiqet ta diskreditojë figurën e Jasharajt, duke e paraqitur të padenjë, të pagdhendur dhe destruktiv duke iu dhënë citateve të tij konotacion tjetër. Kryeministri nuk është karikaturist dhe nuk do të duhej të zbriste në një nivel të tillë. Për më tepër, strategjia nuk është që i ka funksionuar. Jasharaj, me gjithë të metat e tij, e ka mbajtur sindikatën afër duke mos e lënë t’i rrëshqas duarsh organizimi.
Qeveria me gjithë “propagandën” dhe thirrjen që mësimdhënësit t’i kthehen procesit mësimor, nuk ia ka dalë t’i përçajë sindikalistët.
Pastaj, përgjegjësia për ngërçin e arsimit bie, në rend të parë, mbi Ministren Arbërie Nagavci dhe mbi vetë kryeministrin. Në rrethana normale, një ministre e tillë, do të duhej të epte dorëheqje në mbrëmjen e 1 shtatorit.
Pastaj, nëntë muaj janë çuar dëm, duke mos u shfrytëzuar për negociata, për ta parandaluar grevën. Dhe kur erdh 1 shtatori, qeveritarët ende besonin se viti i ri shkollor do të fillonte pa telashe.
Pastaj, qeveria e bëri hapin tjetër të gabuar: jetësoi një pako ekonomike për ta përballuar inflacionin, duke mos u konsultuar me SBAShK-un. Me këtë sikur donte t’i thoshte «do të bëhet ashtu siç themi ne dhe jo siç thoni ju!»
Në një kontekst krizash vështirë të përballueshme, greva e arsimit do të duhej të shmangej me çdo mjet. Tejkalimi i saj, nuk do ta tregonte as të butë, e as të nënshtrueshëm kryeministrin, përkundrazi, ai do t’i kishte duart e lira që të merrej me punë të tjera të mëdha, të cilat po e presin në rend.
… përfundimisht, ideja e fuçisë së zbrazët, nuk duhet të hidhet poshtë!
