“Transgjinorizmi” është një fjalë që shërben si një urë lidhëse shoqërore midis transeksualizmit dhe transhumanizmit.
Jennifer Bilek
19 tetor, 2022
Shoqëritë perëndimore ndodhen tashmë në vorbullën e transhumanizmit. Ne kemi sharruar në të ngase kjo agjendë radikale transhumaniste dhe bazat e saj eugjeniste i ka errësuar lustra popullore e LGB-së për të drejtat e njeriut.
“Transgjinorizmi” është një fjalë e cila përdoret si një urë lidhëse shoqërore midis transeksualizmit dhe transhumanizmit. Është një term i përbashkët por me margjina të paqarta të cilat me dredhi e bëjnë të vagullt vegëzën midis transhumanizmit dhe transesksualizmit. Transeksualizmi është kryesisht një fetish mashkullor i të rriturve që objektivizon dhe lakmon femërinë. Burrat me autogynephila (emri profesional për këtë formë të transeksualizmit) kërkojnë të përvetësojnë përmes metodave mjekësore seksin e natyrshëm të grave duke blerë përngjasje kirurgjikale të realitetit të tyre seksor, pjesërisht, për t’i qetësuar yshtjet e tyre kompulsive për ndryshim seksor. Ky pra është kulmi i industrive të seksit që kanë reduktuar gratë vetëm në vriguj për përdorime komerciale dhe seksuale.
Transhumanizmi është një lëvizje që për synim të sajin ka rritjen e jetëgjatësisë dhe aftësive kognitive njerëzore përmes një shkrirjeje më intime me teknologjinë, inteligjencën artificiale dhe bioteknologjinë. Agjenda transhumaniste e sheh pavdekësinë si qëllim të sajin përfundimtar dhe bën ndarjen e mendjes nga trupi, si shumica e religjioneve. Brenda ekzistencës transhumaniste, realitetet biologjike, siç janë kufiri midis mashkullit dhe femrës, bëhen fare të parëndësishme. Nëpërmjet realitetit virtual dhe shkrirjes në teknologji, seksi riprodhues del nga përdorimi dhe reduktohet vetëm në një lojë mendore, duke e lënë gjithnjë pas trupin tonë.
Fjala “transgjinorizëm” e mjegullon fetishin seksual kompulsiv që ka eskaluar tashmë në industri të ngritur enkas për këso qëllimesh. Është një industri që shlyen tërësisht seksin njerëzor të gruas përmes gjuhës, ligjeve dhe të gjitha institucioneve tona, kurse shkëputjen nga trupi seksor e hedh në treg për t’ua shitur fëmijëve dhe rinisë si mall progresiv. Gratë ekzistojnë vetëm për t’u konsumuar ose për t’u përdorur komercialisht për kapacitetet e tyre riprodhuese. Gruaja shpërbëhet sistematikisht përmes përdorimit të termave “ushqyes me gjinj”, “mitërmbajtës” madje edhe “surrogat”.
Filozofia transhumaniste na ka përcjellë të paktën nga viti 1957. Atë e sajoi filozofi britanik Julian Huxley, nipi i biologut të shquar T.H. Huxley, vëllai i romancierit Aldous Huxley i cili shkroi Brave New World (Më e mira e botëve). Brave New World u botua në vitin 1932 dhe parashikoi përparime të mëdha shkencore në teknologjinë riprodhuese, nxënies së mësimit gjatë fjetjes, manipulimin psikologjik dhe kushtëzimin klasik të kombinuar për të krijuar një shoqëri anti-utopike. Julian Huxley ishte një eugjenist i përkushtuar. Mendimi i tij eugjenik pas Luftës së Dytë Botërore paraqet një kapërcim vendimtar nga ajo që quhej eugjenikë e vjetër në eugjenikën e re që ka për bazë biologjinë molekulare, e cila mund të krahasohet me urën lidhëse ku kapërcehet nga operacionet transseksuale në transhumanizëm: nga eksperimentimi me karakteristikat seksuale të njeriut tek manipulimi i kodeve gjenetike njerëzore dhe më gjerë.
Eugjenika merret me studimin e rregullimit të riprodhimit njerëzor që ka për qëllim krijimin e karakteristikave më të “dëshirueshme” dhe sterilizimin e detyruar për njerëzit me elemente “të padëshirueshme”. Eugjenika e vjetër megjithatë është diskredituar si joshkencore dhe e padrejtë nga ana racore për shkak të adoptimit të parimeve të saj nga nazistët për të justifikuar trajtimin ndaj hebrenjve, personave me aftësi të kufizuara dhe grupeve të tjera minoritare. Mirëpo, eugjenika nuk u zhduk. Ajo vetëm avancoi në teknologji që tashmë po lundron mbi dallgën e cunamit të korporatizmit të shfrenuar. Tani po na hedhet përmes transhumanizmit dhe inxhinierisë gjenetike. Eugjenika ka një histori të gjatë dhe komplekse që nuk mund të trajtohet këtu, mirëpo parimeve të saj u kanë dhënë tashmë jehonë eksperimentet aktuale mbi trupat e shëndetshëm dhe organet seksuale të fëmijëve, shumë prej të cilëve ka të ngjarë të rriten për të qenë homoseksualë dhe shumë të tjerë që vuajnë gjithashtu nga autizmi dhe çrregullimet tjera mendore. Këto eksperimente “transgjinore” që sterilizojnë të rinjtë sot bëhen nën flamurin e ylbertë (dhe ata shumëngjyrësh – sh.p.) në emër të “të drejtave të njeriut”.
Fjalën “transgjinor” e stisi për herë të parë në vitin 1965 psikiatri John F. Oliven dhe e përdorte në librin e tij Hygiene and Pathology (Higjiena dhe patologjia) për të treguar dëshirën e një transeksuali për t’i përvetësuar karakteristikat dytësore seksuale të grave nëpërmjet operacioneve kirurgjikale dhe hormoneve, diçka që shkonte përtej yshtjeve kompulsive për t’u veshur me rroba grash, veprim ky kulturalisht i papranueshëm. Fetishizmi transvestik u shndërrua kësisoj në transseksualizëm, edhe pse disa burra nuk zgjodhën intervenimet kirurgjikale por vazhduan të visheshin si gra.
“Transgjinorizmi” është degëzim i këtyre dy fjalëve dhe tani përdoret si një rebranding i transeksualizmit për të tërhequr rininë kah tregu i ri. Është një prelud i manipulimeve gjenetike dhe teknologjike që ne i pranojmë, duke qenë gjithnjë nën kushtëzim, nëpërmjet transhumanizmit të errësuar nga kooptimi i markës së njohur, d.m.th. lëvizjes jashtëzakonisht të suksesshme për të drejtat e njeriut. Realisht, kjo është një agjendë antinjerëzore.
Hapi tjetër më i rëndësishëm drejt qëllimit transhumanist është uzurpimi i riprodhimit njerëzor dhe zhvendosja e tij në sektorin e teknologjisë. Tregu me riprodhim të asistuar aktualisht kap shumën e 25.6 miliardë dollarëve amerikanë dhe parashikohet që deri në vitin 2030 të arrijë në 41.4 miliardë dollarë. Në këtë treg po investohet prej të njëjtave elita që investojnë edhe në industrinë gjinore, dhe në sektorët e mjekësisë dhe teknologjisë në përgjithësi. Në të njëjtën kohë, këto elita janë duke e përdorur infrastrukturën politike të të drejtave të njeriut për LGB për t’i dhënë fund dimorfizmit seksual – seksit riprodhues. Kjo përshtatet si më mirë në këtë treg ngase individët që janë në marrëdhënie me të njëjtin seks do të kenë nevojë për tregun e fertilitetit të asistuar nëse dëshirojnë të riprodhohen – dhe vetëm ata me burime të konsiderueshme mund të financojnë këto procedura të rrezikshme mjekësore. Pjesa tjetër do ngelin si hedhurina mjekësore të eugjenistëve, të sterilizuar për jetë.
Projektligji i parë “gjinor” u hartua nga një grup burrash me fetishizëm transvestik në fillim të viteve ‘90. Të paktën njëri prej tyre, Martine Rothblatt, i është nënshtruar një operacioni transseksual, një keqemërtim ky pasi askush nuk mund ta ndryshojë seksin e vet. Ai është një transhumanist (askush ende nuk është transformuar nga njeriu në diç tjetër), ka një kompani të madhe biofarmaceutike, një fermë ksenotransplantimi për korrjen e organeve të kafshëve për t’u transplantuar te njerëzit, një korporatë printimi organesh 3D dhe ka krijuar një robot të gruas së tij. Rothblatt punoi në Projektin e Gjenomit Njerëzor në nivel të OKB-së dhe krijoi një fe teknologjike të quajtur Terasem. Ai është bashkë-krijues i radios satelitore Sirius XM. Rothblatt është shumë i njohur në qarqet teknologjike, politike dhe ato të biznesit. Ai ka shkruar për domosdoshmërinë e tejkalimit të procesit të kategorizimit të burrave dhe grave sipas biologjisë së tyre dhe beson se dimorfizmi seksual është i barabartë me aparteidin e Afrikës së Jugut. Ai gjithashtu ka shkruar gjerësisht për të ardhmen e riprodhimit nëpërmjet teknologjisë dhe kapërcimit të kufijve të llojit njerëzor. Rothblatt e mësoi transhumanizmin prej Ray Kurzweil i Google, kompani kjo që po investon në industrinë gjinore në fronte të ndryshme dhe po korr të dhënat tona.
Në një raport të vitit 2015 që u publikua në The Atlantic, Rothblatt diskuton manipulimet e gjeneve njerëzore, të drejtat e kiborgëve njerëzorë, mbledhjen e të dhënave njerëzore, gjenomikën sintetike dhe epokën e ardhshme të farmakogjenomisë – trajtimin e njerëzve me medikamente që përputhen me gjenet e tyre – dhe bioinformatikën – një fushë ndërdisiplinore që zhvillon metoda dhe mjete softuerike për t’i kuptuar të dhënat biologjike.
Ndërsa ajo që po ndodh nën termin “transgjinorizëm” është përpjekje për ta kapërcyer seksin e llojit njerëzor, transhumanizmi është një përpjekje për të shkelur kufijtë e vdekshmërisë të llojit njerëzor nëpërmjet teknologjisë dhe bioteknologjisë. Zor se këto dy koncepte do të mund t’ju shiteshin masës së gjerë, e cila mbetet në përgjithësi e pavetëdijshme për hapat e mëdhenj që janë bërë në teknologji drejt inxhinierimit të njerëzimit, më konkretisht, çrrënjosjeve tona nga biosfera dhe shkrirjes tonë më intime me teknologjinë dhe bioteknologjinë. “Transgjinorizmi” është urë që na çon atje, sepse është një term çorientues me një kuptim tejet të lëngët, piketat e të cilit vazhdimisht lëvizin për të ngërthyer ide të reja, edhe pse bien në kundërshtim me idetë e mëparshme. Stacioni përfundimtar është transhumanizmi, gjithnjë i vagullt nga thirrjet e LGB-së. Qëllimi kryesor i transhumanizimit është t’i çmontojë këta të fundit bashkë me ne të tjerët.
Transgjinorizmi/transhumanizmi po imponohet në çdo sektor të shoqërisë, qeverisë, madje edhe në shkolla ku fëmijëve u mësohet se mund të jenë djem ose vajza sipas dëshirës; është një urë që na çon tek pranimi mbarëshoqëror i këtyre ndryshimeve. Ky proces indoktrinues do të ishte i pamundur pa aparatin politik të LGB-së për të drejtat civile dhe pranimin tashmë kulturalisht të mbjellë të homoseksualëve.
Për transhumanizmin organizohen konferenca në mbarë botën, mbahen kurse universitare, themelohen qendra studimi, botohen libra dhe po kërkuat në Google “transhumanism”, do t’ju dalin diku 6 milion rezultate kërkimi. Autori i projektligjit të parë për gjininë është një transhumanist, i cili ligjëron gjerësisht dhe haptazi për lidhjet mes transgjinorizmit dhe transhumanizmit. Rothblatt ka një prani të fuqishme në OutLeadership, krahu i rrjeteve të biznesit brenda komunitetit të ashtuquajtur “LGBTQ+”, dhe është i lidhur me spitale të ndryshme që sulmojnë seksin njerëzor nën maskën e trajtimit “afirmim gjinor”, si dhe me universitetet e famshme UCLA dhe John Hopkins. Ai tani është në bordin e klinikës Mayo. Zoltan Istvan, një transhumanist tjetër i njohur, kandidoi për president. Ray Kurzweil, këshilltar i Google, një nga korporatat tona më me ndikim të teknologjisë, është gjithashtu transhumanist, mentor i Martine Rothblatt. OutLeadership pikëtakohet me të gjitha korporatat tona gjigande që kanë një fuqi blerëse prej 3.7 T $.
Burrave që janë në postet më të larta të politikës, teknologjisë, arsimit, mjekësisë, sportit, Hollywood dhe gjithkah tjetër, u janë dhënë platforma për të na shitur “transgjinorizmin”. Ata nuk kanë dalë me ndonjë përkufizim koherent për të na ndihmuar ta kuptojmë “transgjinorizmin” ose atë se pse ai u bë për një kohë të shkurtër dhe përnjëherësh aq i rëndësishëm dhe tërhoqi vëmendjen e zyrave më me ndikim të avokatisë, bankave ndërkombëtare, kompanive botërore të investimeve, qeverive, korporatave dhe të gjitha institucioneve tona perëndimore. Ata sot po ia shesin ideologjinë e tyre brezit të ardhshëm duke imponuar indoktrinimin e tyre në shkolla kundër dëshirës së shumicës së prindërve.
Pa flamurin e të drejtave të njeriut, varka transhumaniste do të fundosej si një gur në ujë. Transhumanizmi shfrytëzon fëmijët vulnerabil si tagji për revolucionin e ardhshëm në fertilitetin e asistuar për ta imponuar trajektoren që specien njerëzore e largon nga biosfera dhe e shpie gjithnjë e më afër teknologjisë. Kuptohet, për sa kohë që ne nuk i ndalim ata./FolDrejt/
Përktheu: Visar Zeka
https://www.realityslaststand.com/p/the-gay-rights-movement-has-been
Jennifer Bilek është gazetare hulumtuese, aktiviste dhe artiste. Shkrimet e saj u publikuan në Tablet Magazine, First Things dhe The Post Millennial.
