Robert Lewandowski po i bën presion Bayern Munich për ta lënë atë të shkojë në FC Barcelona. Ai dëshiron ta bëjë këtë për mirë, duke i kërkuar klubit të tij aktual që të negociojë largimin e tij, duke i kujtuar se i ka mbetur edhe një vit nga kontrata e tij dhe se ata mund të kërkojnë një transferim për të. Lewandowski ka qenë gjithmonë në krye, sepse që në momentin e parë ai refuzoi të rinovohej kontrata dhe kërkoi të lirohej për shkak të dëshirës së tij për të filluar një aventurë të re në Camp Nou.
Rasti i tij nuk është i jashtëzakonshëm. Në histori ka lojtarë të ndryshëm që janë rebeluar kundër klubeve të tyre për të përmbushur dëshirën e tyre për të nënshkruar me FC Barcelona. Ai i sulmuesit polak është i fundit por ka raste shumë të fundit, si Coutinho. Në gusht 2017, dhe pak para fillimit të Premier League, Liverpool refuzoi të negocionte një transferim të brazilianit me Barçën. Klubi anglez erdhi për të bërë një deklaratë zyrtare duke siguruar se Coutinho nuk do të largohej në merkaton e verës, siç ishte. Reagimi i brazilianit ishte të kërkoi ‘kërkesën e transferimit’, e cila edhe pse është një mënyrë për të kërkuar zyrtarisht një transferim, nuk është detyruese për klubet. Liverpool nuk pranoi të negocionte, por duke parë pozicionin e lojtarit kaq të qartë, vendosën ta linin të largohej në dimër, shkruan sport-es, transmeton Fol Drejt.
Një tjetër lojtar që e detyroi situatën me klubin e tij vendas ishte Ousmane Dembélé. Francezi nuk u paraqit në stërvitje me Borussia Dortmund për të bërë presion ndaj klubit të tij për ta shitur atë te Barça. Situata ishte aq surreale sa trajneri i Dortmundit madje doli duke pranuar se Dembélé ishte “i pallogaritur” dhe se ata nuk kishin mundur ta kontaktojnë atë.
Relativisht i fundit është edhe rasti i Javier Mascherano. Lojtari argjentinas kërkoi që të lejohej të shkonte te Barça, por negociatat u zvarritën deri në atë masë sa ai tha mjaft dhe që Liverpooli të pranonte shitjen e tij, shefi i vogël vuri para në anën e tij – afërsisht 3 milionë nga 24 që kushtuan. – dhe dha dorëheqjen në një përqindje të pagës tuaj. Një rast i ngjashëm ishte ai i Cesc Fàbregas, i cili pasi pa se si Ársene Wenger nuk e mbajti fjalën për t’i siguruar një dalje për t’u kthyer në shtëpi, Barça, mendoi seriozisht të kërkonte ‘kërkesën e transferimit’. Ai nga Arenysi shkonte gjithmonë në stërvitje, megjithëse e bënte i vetëm. Ai gjithashtu nxori para nga xhepi i tij për të përmbushur dëshirën e tij për të qenë lojtar i Barçës.
Duke u kthyer prapa në kohë kemi rastin e Samuel Eto’o. Mallorca dhe Real Madrid ndanë të drejtat e kamerunasit, kështu që operacioni ishte i ndërlikuar sepse FC Barcelona duhej të arrinte një marrëveshje të kënaqshme me dy klubet. Me Ishujt Balearik nuk u desh kaq shumë kohë për të rënë dakord, por me Florentino Pérez, po. Eto’o e detyroi situatën dhe nënshkroi një letër të hapur për anëtarët e Barçës në Sport, në të cilën kujtonte dëshirën e tij për t’u bërë lojtar i Barçës dhe kritikoi qëndrimin e Real Madridit, i cili, po, përfundoi duke hequr dorë.
Nëse kthehemi në vitin 1998, kemi vëllezërit, Frank dhe Ronald de Boer, që bëjnë presion mbi Ajax për të nënshkruar me Barçën. Dy lojtarët holandezë tashmë kishin deklaruar prerazi gatishmërinë e tyre për të luajtur në Camp Nou, por për një kohë të gjatë klubi i Amsterdamit refuzoi të negocionte. Vëllezërit ishin të gatshëm të shkonin në komisionin e arbitrazhit të Federatës Hollandeze për të prishur kontratën e tyre me Ajax-in. Në fund, të dy erdhën në Barcelonë pavarësisht se Barça donte të përfshinte vetëm Frankin me dëshirën e shprehur të Van Gaal./FolDrejt/
