Prej disa javësh me institucionin e Myftinisë Dibër udhëheq imami Reshat Kaçallniku. Ai ka pranuar të flasë për portalin Foldrejt.com, në lidhje me sfidat dhe planet që e presin atë dhe institucionin që udhëheq në të ardhmen; për emigracionin dhe parandalimi që duhet të vijë nga “politikat e sinqerta ndaj kujdesit të të rinjve”, pasi ata janë të patjetërsueshme “sikur është i patjetërsueshëm shpirti për trupin”. Ai flet edhe për rrezikun e kolltukut, sepse “të gjitha kokëçarjet, inatet, luftërat për diç tjetër dhe jo per hir të shpresës dhe punës, janë bërë dhe vazhdojnë të bëhen nga “kulltuku” dhe për “ kolltukun”.” Për më tepër mund të lexoni intervistën në vijim.
Foldrejt.com: Para pak ditësh Myftinia Dibër mbajti njëtribunëpër datëlindjen e Pejgamberit Muhamed, paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të. Cilat mësime të tij na nevojiten më së shumti sot?
Imam Reshat Kaçallniku: Myftina e Dibres mbajti një tribunë në esencë me karakter të përgjithshëm pasi e tillë është jeta, fjala, vepra e të Dërguarit të të Gjithëmëshirshmit. Bëmë përpjekje si imamë në shërbim të besimtarëve dibran të paraqesim figurën shpirtërore, vizionare, të zgjedhur e të lavdëruar nga të gjithë mendjendriturit, pa dyshim i lavdëruar edhe në Kur’an – Muhammedi, paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të. Nevojat, përparësitë nga vendi në vend e nga një shoqëri në shoqëri tjetër janë të natyrave te ndryshme, disa duhet përforcuar e avancuar, e disa të tjera padyshim kemi emanet ti kthejmë në rrugë të mbarë. Ajo që perkujtuam qytetarët tonë është: bindja në fenë e Zotit duhet kërkuar brenda vetes pasi ajo është natyrshmëri njerëzore. I përkujtuam se dituria dhe edukimi sipas mësimeve të të Derguarit, paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të, është adhurimi më parësor që i prin çdo vepre dhe adhurimi tjetër. Rëndësia e kërkimit të diturisë në Dibër është fenomen. Gjithashtu përmendëm se nga mësimet e mëshirshme të Islamit ne kemi nevojë të jetësojmë prioritetet në shoqeri, meritokracinë në udhëheqje institucionale, që nuk është e lënë pa u shqyrtuar edhe në mësimet Pejgamberike. Shikuar në pergjithësi, ky është një segment i rëndësishëm shoqëror që ngjall vlerësim, optimizëm, nxitje për mësim e punë në mesin e të rinjve. Përkujtuam edhe shenjtërinë e shkollave, që me gjuhën e Muhammedit, paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të, janë kopshte xheneti në Tokë ku duhet trajtuar si vend formim i brezave të rinj. E gjithë kjo varet nga shpirti që krijojnë kuadri pedagogjik, politikat e shëndosha kundrejt arsimit, si dhe respektimit te mësimëdhënësit, dinjitetit të tij, dhe mos politizimit të këtij institucioni domethënës dhe të pazëvendësueshëm për kultivim të dijes, edukatës, shpresës dhe konkurrencës të qëlluar larg petkut të veshur nga të tjerët, që si prerje ndoshta nuk na ka hije. Përkujtuam edhe shumë porosi te tjera që janë në dobi të nderit, jetës, pasurisë, familjes së besimtarit dhe njeriut si qenie e dalluar, dhe bartës i emanetit hyjnor për të qenë mbjellës i paqes, rendit dhe jo pëçarjesh dhe shfrytëzimit të njëri-tjetrit.
Foldrejt.com: Ju jeni Myfti i Dibrës, por në bazë të administratës shtetërore përfshini edhe Qendër Zhupën dhe Mavrovën. Si ndjeheni në detyrën e re?
Kaçallniku: Momentalisht jam ushtrues i detyrës së Myftiut, që përfshin edhe ato vende që ju keni përmendur. Takimin që patëm me imamët e po këtyre vendeve ishte një takim vëllazëror, ku ata shpalosën edhe pikëpamjet e tyre dhe kujdesin në nivel pak më të lartë bashkëpunimi me këto vende. Kërkesa që ishin tepër të arsyeshme dhe që ngjallin respekt të ndërsjelltë. Ajo se si ndjehem në detyrën e re, mund të them se vet fjala detyrë nuk paraqet për mua asnjë privilegj të caktuar, por një emanet karshi qytetareve të mi, besimtarëve të këtyre anëve dhe mbajtje të vetë llogarisë përpara se të vjen Llogaria e Krijuesit.
Foldrejt.com: Diçka që na bie në sy nga fotografitë e postuara në faqen e Myftinisë, ju akoma nuk ju kemi parë të ulur në kolltukun e Myftiut. Pse vallë?
Kaçallniku: Është e vërtet se shumë pak jam ulur në kolltukun e myftiut, ashtu siç e keni vërejtur edhe juve. Unë me sa kam pasur djie dhe me sa kam predikuar në fjalimet javore, çdoherë me qëllim të mirë, kam folur për rreziqet e “kolltukut” . Të gjitha kokëçarjet, inatet, luftërat për diç tjetër dhe jo per hir të shpresës dhe punës, janë bërë dhe vazhdojnë të bëhen nga “kulltuku” dhe për “ kolltukun”. Kurse mësimet Pejgamberike na mesojnë që qellim të jetë siguria e “kolltukëve” nga drita para Krijuesit, kjo varet nga dëshmia e njerëzve të devotshëm se si ne ulemi në kolltuk, dhe për çfarë e shfrytëzojme. Unë percjell porosinë: kujdes nga ky vend, sepse ai është fati i nderit në të dy jetët për gjithësecilin që ulet aty.
Foldrejt.com: Cilat janë problemet me të cilat ju përballeni sot dhe që (së shpejti) premtoni zgjidhje?
Kaçallniku: Para se të them dy fjalë për problemet që përballem, dëshiroj të nënvizoj një të vërtetë nga shpirti: Ju jemi mirënjohes çdo besimtari në vendin tonë për respektin qe kanë treguar ndaj kuadrit fetar, edhepse disa erëra brenda nesh si institucion kanë qenë rrënuese. Motivimi i besimtarëve, kultura e tyre, qytetaria e treguar, na kanë falë dhe dhuruar shpresë. Ajo që është parësore në këtë institucion është, që të mirën e kryer duhet vlerësuar dhe ruajtur, te keqen duhet çrrënjosur. Bashkëpunimi me besimtarët të jetë në nivelet më të larta, pa me u shtirë sikur punojmë dhe sikur jemi të besueshëm, por të punojme dhe të krijojmë besueshmëri pa dyshimin edhe më të vogël mikroskopik.
Foldrejt.com: Tashmë duket si një problem ballkanik largimi i të rinjve dhe deklarata po themi bombë e presidentit Stevo Pendarovski se “po të mos isha president edhe unë do emigroja”. Ju si Myfti i një qyteti që mbase ka vuar më shumë nga emigracioni, çfarë i këshilloni rinisë në këto rrethana?
Kaçallniku: Emigracioni çdoherë e ka shoqëruar popullin tonë. Kështu ka qenë me gjyshërit tanë, me prindërit tonë, tash edhe me rininë tonë në tërë vendin, por edhe në qytetin e Dibrës – ku emigracioni është një plagë hemoragjike. Unë vërtet ndjej dhimbje të thellë për këtë fenonomen në Diber e gjetkë. I dërguari, paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të, ka thënë: “Besimtari më i mirë është ai qe fut gëzim në zemrën e tjetrit”. Ndër punët më fisnike të njerëzve me pergjegjësi në nivel lokal, është që të shenjtërojnë çdo pëllëmbë tokë të Dibrës, që ajo të mos njolloset duke përfituar nga rasti, por brenda normave ligjore, etike, dhe prioritet t’ju ofrohet biznismenëve, atdhedashësve, dashamirësve të rinisë. Afaristët të bejnë të pamundshmen që vëllezërve, bijve të tyre t’ju japin paga më dinjitoze, pasi kjo kthehet në të mirë edhe të tyre. Po ashtu, politikat e sinqerta ndaj kujdesit të të rinjve janë të patjetërsueshme sikur është i patjetërsueshëm shpirti për trupin. E dua tepër rininë e këtij vendi, ajo është stolia më e bukur që duhet ujitur nga njerëzit e kolltukut.
Foldrejt.com: Nga cilët imamë shqiptarë ose të huaj ju më shumë jeni ndikuar, ose ju kanë lënë mbresa?
Kaçallniku: Te mua ndikim ka secili imam i cili ka vizion të qartë, racional, bashkëkohor, pa ekstremizma në mendim, imam që nuk na çveshin nga identiteti fetaro-kombëtar dhe njohin prioritetet e kohës. Pasi dija është fe, është ngjyrosje, është jetë, është rrugë. E dua diturinë e ngjyrosur dhe të mundshme e të kalueshme për të gjithë sipas mundësisë, përgjegjësisë që kanë marrë njerëzit në shoqëri.
Foldrejt.com: Dy imamë protagonistë për mediat shqiptare, kohëve të fundit janë Elvis Naçi nga Shqipëria dhe Halil Kastrati nga Kosova. Si e vlerësoni punën e tyre?
Kaçallniku: Imamët protagonistë në mediat shqiptare të cilëve ju dëshiroj suksese të gjithëmbarshme, janë ndër shembujt më të bukur që shpalosin shpirtin e shqiptarit, për vëllezërit e vetë pa dallim besimi. Por edhe të paktën për mua, mesazh për qeveritarët kur flasin me përqindje të caktuara për zhvillim ekonomik. Fotografia e popullit tonë dhe nevojat elementare qe kanë, duhet ti trondis në zemer, shpirtat dhe politikat e tyre./Foldrejt.com
