Diçka e tmerrshme i ndodhi presidentit tonë. Befas, brenda natës, nuk ka më rrugë, fabrika, BeDePe, stadiume, spitale, rroga, pensione, vetëm vrasje e varre.
Nga Nenad Kulačin
Ai madje e vuri Kosovën në plan të dytë, gjë që mund të mos jetë e rastësishme. Burri u ngarkua me disa mendime të errëta. Thirrja për vrasjen e dikujt është padyshim një krim, por thirrja për vrasjen e dikujt, do ta pranojmë të gjithë, është pak e sëmurë.
Fjalët që presidenti i vendit ka përdorur në javët e fundit, gati një muaj, dëshmojnë se në rastin e tij ka një deficit të rrezikshëm dashurie në punë. Dashuria është forca kryesore lëvizëse e çdo organizmi të gjallë. Unë jam dëshmitar i këtyre fjalëve. Një mace humbi në ndërtesën tonë. Ajo eshte e re. Ne menduam se e kishim shtuar në peshë, pasi të gjithë po e ushqenim me radhë, dhe brenda natës, në heshtje dhe pa ndihmën e askujt, ajo humbi mendjen në qilimin e një fqinji të mrekullueshëm.
Ajo mbajti dy kotele, njëra vdiq dhe tjetra mbijetoi. E kishim të vështirë ta ndanim nga e ndjera dhe ajo nuk lëvizi për shtatë ditë pas jetës së re. Kur e bëri, ajo gjeti macen, ndoshta babain, dhe e solli atë për të takuar këtë jetë të re. Kjo është dashuria, kjo është jeta. Si do të ishte jeta e saj pa dashuri?
Por le të kthehemi te ne njerëzit, të cilët, mendoj, jemi pak më të zgjuar dhe më të arsyeshëm se macet. Dëshmia se jemi njerëz është fakti se një muaj pas krimeve të tmerrshme në Ribnikar dhe Mlladenovac, ne ende po qajmë. Ne jemi të bashkuar në këtë dhimbje të tmerrshme. Dhe ne dolëm në rrugë për të thënë se kishte mjaft dhunë. Dhuna na shkatërron, vret rininë, hap gropa tek ata që nuk kanë bërë ende një hap të plotë në jetë… Por askush nuk kërkon ndryshimin e pushtetit me dhunë.
Këtu nuk ka revolucione me ngjyra, nuk ka shërbime të huaja, nuk ka mercenarë të huaj, nuk ka tradhtarë vendas, president. Ende nuk bëhet fjalë që dikush të urojë vdekjen e presidentit. Askush normal nuk e mendon një gjë të tillë. Çfarë të thuash për atë që e dëshiron për vete?
Presidenti ynë është mjeshtër në shtrembërimin e fakteve. Këtë po e bën me fjalën më të shtrenjtë serbe – Kosovë, por jo me protestantët në Beograd. Ai e shiti Kosovën për një takim dhe kjo do të mbetet e shënuar në analet e këtij vendi, përfshirë edhe Kosovën. Së pari, ka kërkesa nga protesta kundër dhunës, të cilat kërkojnë dorëheqjen e ministrit të policisë, kreut të BIA-s, anulimin e frekuencës kombëtare për Pink dhe Hepi, zëvendësimin e REM, zëvendësimin e drejtuesve të RTS. Një kërkesë u plotësua, Branko Ružić dha dorëheqjen. Sot në Serbi mbaron viti shkollor dhe fëmijët do të mund të ndjekin “eventet” nga Kooperativa edhe në ditët e para të pushimeve.
Protesta kundër dhunës nuk ka kërkesë për zgjedhje të parakohshme dhe as kërkesë për formimin e një qeverie kalimtare. Si të diagnostikoni një burrë që flet nëse do të përmbushë apo jo diçka që nuk është aspak kërkesë? Çfarë gjendjeje shpirtërore është kur dikush që është në krye të vendit flet për aktorët politikë në vend se janë hiena, shkaba, llum, dhe thotë për veten se është gati të vdesë. Pse duhet të vdesë?
Që të vazhdonte të na mundte nga varret? Pas “llumrave” dhe “varreve” të tij, një nga kolegët e partisë i telefonoi dhe tha se një nga ministrat e qeverisë është “llum” dhe se duhet “ta mbyllë atë gojën e kuqe, lebroze”. Mëkati i ministrit Rad Bast, nga SPS-ja, ishte se i bëri thirrje Presidentit të Serbisë që të arrestojë “ngacmuesin që rrah njerëzit dhe gazetarët në protestë.
Kur shumë njerëz anonimë, duke përfshirë edhe mua, shkruajnë diçka në Twitter që nuk i pëlqen veshëve të ndjeshëm progresistë, kjo është e keqja më e keqe që i ka ndodhur Serbisë, por kur një topograf nga Ubi thotë se një ministër i qeverisë është “llum” dhe një “hajdut” vjen më pas. Po të kishte fytyrë dhe nder, Ivica Daçiq, anëtar i së njëjtës qeveri dhe lider i SPS-së, do t’i përgjigjej topografit që t’i bien veshët, por ai duhet të ketë atë që realisht nuk e ka pasur kurrë.
Por, për t’i lënë mënjanë të gjitha këto, më intereson vërtet se mbi çfarë baze presidenti i Serbisë e ka idenë se kushdo do t’i përgjigjet ftesës së tij për negociata për të ardhmen e Serbisë pas atyre fjalëve të lëngshme. Unë nuk shoh aq shumë, në kuptimin psikologjik, një individ sado-mazo që do të ulej përballë atij që thoshte se është llum, shkab, hienë, llum etj.
Le të kthehemi te dashuria. Presidenti ynë është padyshim një njeri që nuk dashuron. Nëse ai donte dhe ishte i rrethuar nga dashuria, ai kurrë nuk do të thoshte atë që tha për njerëzit me të cilët duhet të fliste. Ai nuk mund ta kuptojë se është president dhe se është i detyruar të durojë fyerjet, fjalët e ashpra, madje edhe mallkimet, siç vendosi gjykata në Strasburg. Asnjë kërcënim, duhet të sanksionohet.
Fjala e tij, në krahasim me fjalën e dikujt në rrjetet sociale, është e pamatshme në çdo aspekt. Natyrisht, ai mbeti ende një radikal i thekur, i gjymtuar përgjithmonë nga sjellja e paturpshme e Vojisllav Sheshelit ndaj tij për vite e vite me radhë.
______________________________________
Artikulli është marr nga Danas
*Pikëpamjet e autorëve në seksionin opinion nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht politikën editoriale të Fol Drejt.
