A janë vërtetë “islamikë fanatikë” ata që ushtrojnë dhunë ndaj një personi i cili i ofendon? Edhe atë në muajin e paqes, në muajin e harmonisë dhe të thirrjes për përndritje shpirtërore, ndërsa urdhëresat kuranore janë aq të qarta: «Ju mos i shani idhujt e të tjerëve…» El Enam – 108; ose «nuk ka detyrim në fe!», El Bekare 2:257; etj?
Nga Imer Topanica
Përderisa Zoti në Kuran porosit që të kemi kujdes në komunikim me të tjerët, madje duke na e ndaluar t’ua ofendojmë edhe zotat e jo-muslimanve, për ne nuk ka dilema në këtë pikë. Dhuna në Islam është kategori e përjashtuar në rrethana normale, përveç kontekstit të luftës, ku ajo të imponohet si mjet i fundit; por kjo nuk do të thotë se nuk ka muslimanë të dhunshëm.
Ka të atillë që i besojnë premisës filozofike pellazge “se dajaku ka dalë prej xhenetit”, duke i flakur tutje urdhëresat kuranore aq eksplicite.
Mbase ka xhematë që mendon se ofendimet ndaj hoxhës së tyre, duhet të “fshihen” me grushte e shqelma, dhe kjo vjen ngase prijësin e tyre e kanë ngritur në nivel sakral, pra ofendimet ndaj prijësit të tyre, nënkuptojnë për ta ofendim ndaj Islamit… as këtë interpretim nuk mund ta përjashtojmë, por duhet të pajtohemi se në parim Zoti në Kuran e ndalon dhunën fare qartë.
Madje, në harmoni me mësimet kuranore edhe Profeti Muhammed (s.a.a.w.s), na këshillon:
«Kur të agjërojë ndonjëri nga ju, le të mos flas fjalë të ndyta dhe le të mos bërtas. Nëse ndodh që tjetri ta shajë, apo eventualisht ta sulmojë, atëherë le të thotë: Unë jam agjërueshëm!»
Ne kemi akademikë që besojnë se doktrinat ideologjike mund të imponohen dhunshëm, ani që praktika tregon se kjo nuk është aspak e vërtetë. Është pak e çuditshme që këtë duhet të ua shpjegosh edhe shqiptarëve të cilët janë vetë dëshmia. Si është e mundur që duke i përjetuar regjimet aq të ashpra si titizmi e enverizmi, ata ende nuk e kanë marr këtë mësim? Po të ishte e vërtetë se dhuna ndihmon në edukimin e masës ose në përhapjen e ideologjive, sot banorët e Shqipërisë do të ishin enveristë dhe ata të Kosovës titistë.
Duhet të frikësohemi nëse në ndërdijen e shqiptarit tonë, dhuna ende luan një rol të fuqishëm…
Lajmi për sulmin fizik ndaj Valon Sylës, i cili u përhap rrufeshëm në mediat e Kosovës, u raportua në at mënyrë, sa që fajtorët pothuajse nënkuptoheshin. Vetë Syla në një prononcim të dhënë për TV Dukagjini tha se u sulmua nga “tre islamikë fanatikë!” Se si i identifikoi se ishin të tillë këta sulmues, është mesele në vetvete, por policia më vonë tha se «dyshuarit janë larguar nga vendi i ngjarjes me një veturë me targa vendore» dhe se rasti është «në procedurë hetimore nga njësitë relevante policore.»
Kuptohet që jemi kundër dhunës, siç jemi edhe kundër kontaminimit të hapësirës publike me një diskurs të egër, fyes, të pagdhendur. Kjo është një ndër dobësitë e demokracisë, toleranca që ky sistem e ka kultivuar ndaj lirisë së shprehjes. Në fakt, jam ithtar i idesë se sistemi i vlerave në të cilin po jetojmë, ka në vijimësi nevojë për riparime.
Utopike do të ishte që në sferën publike të sillnim modele më të mira për t’u ndjekur: politikanë më të mirë, gazetarë më të mirë, klerikë më të mirë etj, por për fat të keq, kjo nuk është duke ndodh. Ish spiunë të ish sistemit, vrasës, plagjiatorë, gënjeshtarë, e pseudointelektualë, ende kontaminojnë hapësirat publike dhe vjelin nga vëmendja e qytetarëve tanë të vobektë.
Uroj që të rritemi, e të piqemi si njerëz…/FolDrejt/
