Përderisa lufta po hyn në javën e gjashtë, numri i ukrainasve që kanë vendosur të mos banojnë në vendet e Bashkimit Evropian është në rritje.
Qindra ukrainas, pothuajse tërësisht gra, fëmijë dhe të moshuar, qëndruan në radhë për trenin e natës për në Kiev në Przemyśl, qendra kryesore e refugjatëve në Poloninë juglindore, të hënën mbrëma.
Njëra nga këta persona ishte Natalia, 46 vjeç, e mbështjellë me një pallto të trashë dhe shall, duke pritur në radhë për pjesën e parë të udhëtimit të saj në Zaporizhzhia pasi la djalin e saj 16-vjeçar në qytetin polak të Katowice, shkruan EN, transmeton Fol Drejt.
“Gjëja kryesore ishte të nxirrja fëmijën tim jashtë”, tha ajo për Euronews. “Kam arritur ta largoj djalin tim nga një hotspot. E solla, e lashë të jetojë këtu derisa të përfundojë lufta dhe të kthehem te burri dhe nëna ime”.
Zaporizhzhia, një qytet në Ukrainën juglindore, ka qenë subjekt i sulmeve të vazhdueshme dhe granatimeve pa dallim nga forcat ruse që nga fillimi i pushtimit.
Ai është gjithashtu shtëpia e termocentralit më të madh bërthamor në Evropë, bombardimi i të cilit në fillim të marsit dhe shpërthimi i një zjarri ngjalli shqetësime se një shkelje e mundshme e reaktorëve të tij dhe shkrirja që rezulton mund të shkaktojë një katastrofë masive – e para e këtij lloji që nga viti 1986 fatkeqësia në Çernobil.
Më shumë se 3.9 milionë ukrainas u larguan nga vendi i tyre që kur Rusia sulmoi më shumë se një muaj më parë, shumica drejt Polonisë.
Por për Natalian, një përgjumje e kohëve të fundit në luftime hapi mundësinë e kthimit, pasi alternativa e qëndrimit jashtë vendit bëhej gjithnjë e më e paqëndrueshme. Ajo tha se shumë nga bashkatdhetarët e saj e ndjejnë të njëjtën gjë.
“Shumë po kthehen sepse nuk mund të gjenin strehim, nuk mund të gjenin punë – nuk kishte mundësi të jetonin këtu. Ne nuk jemi të pasur dhe nuk synonim të vinim këtu për pushime.”
“Në shtëpi të paktën ne mund të jetojmë me burimet tona. Shtëpia është shtëpi,” theksoi Natalia.
Shqetësimi për anëtarët e familjes tejkalon frikën e luftës
Të tjerë në stacion thanë se një nga arsyet e kthimit të tyre në shtëpi ishte gjithashtu një përzierje shqetësimi për anëtarët e familjes dhe mungesa e sigurisë në vendet e tyre të strehimit.
Yuri, një profesor juridik 71-vjeçar, tha se po kthehej në Kiev për shkak të nënës së tij të moshuar që ishte vetëm në kryeqytet.
“Është një problem që duhet ta zgjidh. Por aty kam edhe miqtë e mi, librat, kompjuterin. Ndihem më rehat atje.”
Por, jo të gjithë po kthehen përfundimisht. Disa nga ta po kthehen t’i marrin të tjerët – anëtarët e familjes ose kafshët, kështu që ata të jetë më të sigurt.
Marina 34 vjeçare, po shkonte në Lviv t’i takonte prindërit e saj dhe ta marrë vajzën e saj 13 vjeçare në Holandë.
Ajo priti bashkë me qindra të tjerë në mbrëmjen e të martës, ndërsa shiu filloi të binte mes informacioneve nga vullnetarët se treni i Kievit ishte vonuar me pothuajse tre orë.
Ata që ishin mbledhur në platformë pritën me qetësi, ndërsa më shumë se një duzinë fëmijë u bartën me barela dhe u morën me autoambulancë.
“Unë jam pak i frikësuar, por pashë që shumë njerëz po kthehen në përgjithësi dhe u lumturova kur pashë që njerëzit nuk kanë frikë. Njerëzit shkojnë në vende që janë edhe më pak të sigurta se Lviv ose Poltava. Dhe kjo më dha kurajo,” tha ajo për Euronews.
“Valët po takohen në mes”
Maciek nga Szczecin ka qenë vullnetar për JDC, një organizatë udhëheqëse e ndihmës hebreje, që nga fillimi i luftës.
Ai bëri një pushim për disa ditë përpara se të kthehej në Przemyśl të dielën dhe tha se ishte i befasuar që numri i njerëzve që vinin nga Ukraina u ul ndjeshëm.
Në të njëjtën kohë, numri i njerëzve që kthehen në shtëpitë e tyre është rritur deri në pikën ku ai dhe vullnetarë të tjerë besojnë se po aq njerëz po kthehen tani sa ikin nga lufta – të paktën kur bëhet fjalë për ata që udhëtojnë nëpër stacionin e trenit Przemyśl .
“Dy javë më parë, kur isha këtu, ishte një rrëmujë e madhe. Por tani vala është shumë më e vogël, dhe ju mund të vini re veçanërisht se shumë njerëz po kthehen. Shumë prej tyre po e marrin këtë vendim.”
“Pra, dallgët po mbrëmohen dhe takohen në mes. Ndjej se shumë më pak njerëz po ikin”, tha ai për Euronews.
Policia Kufitare Polake deklaroi se sipas të dhënave të saj, rreth 21,000 ukrainas hynë në vend, ndërsa rreth 12,000 u larguan të hënën. Gjithsej 364,000 njerëz janë kthyer në Ukrainë që nga 24 shkurti.
Polonia ka qenë destinacioni më i madh i vetëm për refugjatët që ikin nga Ukraina, me rreth 2.3 milionë njerëz që mendohet se janë pritur atje, sipas shifrave të OKB-së.
Dhe për disa ukrainas, jeta në Poloni është provuar të jetë sfiduese dhe situata e tyre u bë e dëshpëruar për shkak të mungesës së burimeve, tha Maciek.
Shumë refugjatë në Poloni duhej të mbështeteshin në dashamirësinë e njerëzve të zakonshëm, pasi vendet në të gjithë Evropën luftonin me një qasje të unifikuar dhe të planifikuar për gjithçka, nga dokumentimi i atyre që kërkonin ndihmë deri tek sigurimi i tyre me tarifat bazë të ushqimit – pak para që do të mbulonin shpenzimet e tyre. shpenzimet bazë.
Tregu i punës dhe arsimi i lartë mbeten të vështira për t’u aksesuar për shumë njerëz.
Më herët në mars, zyrtarët e OKB-së paralajmëruan se deri në 90% e ukrainasve po përballeshin me varfërinë dhe cenueshmërinë ekstreme ekonomike, duke e kthyer vendin me dekada prapa dhe duke lënë plagë të thella ekonomike. Refugjatët janë veçanërisht në këtë rrezik.
Një numër organizatash humanitare dhe të të drejtave të njeriut kanë ngritur gjithashtu shqetësime për sigurinë e atyre që vijnë nga Ukraina, duke përfshirë shkeljet e mundshme të trafikimit të qenieve njerëzore.
Por problemi më i madh është mungesa e kapaciteteve, me disa nga ata që kthehen thonë se kanë kaluar javë të tëra duke fjetur në salla sportive dhe gjimnaze në pjesë të largëta të vendit, të pasigurt nëse do të jenë në gjendje të gjejnë një rregullim më të mirë për ta dhe familjarët e tyre nëse do të prisnin edhe pak.
“Njerëzit po kthehen për shkak të realitetit këtu. Jemi plot. Unë jam nga Polonia veriperëndimore, afër kufirit me Gjermaninë. Dhe edhe atje, ka shumë refugjatë që kanë nevojë për ndihmë, “tha Maciek.
“Nëse mund t’i thuash botës, gjithçka që është e mirë këtu është kryesisht për shkak të njerëzve në Poloni. Jo qeveria”, përfundoi ai.
Por, sipas zëdhënësit të UNHCR-së, Rafał Kostrzyński, qeveria polake po bënte një punë të jashtëzakonshme.
“Qeveria po ecën jashtëzakonisht mirë, duke pasur parasysh numrin e lartë të mbërritjeve”, tha ai për Euronews.
“Ata i mbajtën kufijtë hapur, që është një qasje shumë e mirëpritur. Ata hapën kufijtë jo vetëm për refugjatët ukrainas, por edhe për shtetasit e vendeve të treta, gjë që është gjithashtu e lavdërueshme”.
“Problemet ekzistojnë – ka boshllëqe, ka rreziqe, e kështu me radhë – por duke pasur parasysh të gjithë kontekstin dhe duke marrë parasysh situatën shumë komplekse, fati i refugjatëve këtu në Poloni nuk është aq i keq,” tha Kostrzyński.
“Ata marrin ndihmë – jo gjithmonë në masën që dëshirojnë, por marrin ndihmë.”/Z.R./FolDrejt/
