Politika është emocionuese, sepse njerëzit nuk bien dakord. Ata nuk bien dakord rreth mënyrës se si duhet të jetojnë. Nuk mund të gjejnë gjuhën e përbashkët se si duhet të shpërndahet pushteti dhe burimet e tjera, si dhe për atë se vallë shoqëria a duhet të ketë për bazë bashkëpunimin apo konfliktin. Ata gjithashtu nuk bien pajtohen për mënyrat se si duhet zgjidhur çështjet e lartpërmendura, si duhet që të merren vendimet e përbashkëta, kush duhet të vendosë, sa ndikim duhet që të ketë çdo person në këtë proces, si dhe pyetje të ngjashme me këto. Sipas Aristotelit, të gjithë këto gjëra e bënin politikën “shkencë madhore”, pra asgjë më pak se veprimtarinë nëpërmjet së cilës qeniet njerëzore përpiqen të përmisojnë jetën e tyre dhe të krijojnë Shoqërinë e Mirë. Mbi të gjitha, politika është veprimtari shoqërore. Është gjithnjë dialog dhe asnjëherë monolog. Individë të vetmuar, si Robinson Kruzo, mund të zhvillojnë një ekonomi të thjeshtë, të krijojnë art dhe të tjera, por nuk mund të merren me politikë.
Politika është veprimtaria nëpërmjet së cilës njerëzit bëjnë, ruajnë dhe përmirësojnë rregullat e përgjithshme me të cilat jetojnë. Ekzistenca e mendimeve të kundërta çon në mosmarrëveshje për rregullat sipas të cilave njerëzit duhet të jetojnë, andaj në këtë pikë del në pah fenomeni i konfliktit si një lidhje me politikën. Nga ana tjetër, njerëzit e pranojnë faktin, se për të ndikuar mbi këto rregulla ose të sigurohen që ato zbatohen, ata duhet të bashkëpunojnë me të tjerët. Thelbi i politikës shpesh përshkruhet si proces i zgjidhjes së konflikteve, ku këndvështrimet e kundërta apo interesat konkurruese pajtohen me njëri-tjetrin. Për të thjeshtëzuar kuptimin, politika është një kërkim për zgjidhje konflikti, sesa realizim i këtij qëllimi, ngaqë jo të gjitha konfliktet janë zgjidhur apo mund të zgjidhen. Prania e diversitetit dhe pamjaftueshmërisë, garanton se politika përbën një tipar të domosdoshëm të gjendjes njerëzore.
Politika zakonisht mendohet si një fjalë “e pistë”: që u bashkëngjitet imazheve të telasheve, përçarjes dhe dhunës nga njëra anë; si dhe mashtrimit, manipulimit dhe gënjeshtrës nga ana tjetër. Këto ide dhe përkufizime nuk janë të reja në shkencën e politikës. Që më 1775, Samuel Xhonson e përcaktoi politikën “ si një mjet pështjellimi në botë”, kurse në shekullin e nëntëmbëdhjetë, historiani amerikan Henri Adams e vlerësoi si “organizim sistematik të urrejtjeve”. Politika përkufizohet me kuptime të ndryshme: ushtrim i pushtetit, ushtrim i autoritetit, marrje e vendimeve kolektive, shpërndarje e burimeve të kufizuara dhe të pakta, përdorim i mashtrimit dhe manipulimit, e kështu me radhë.
Duke i marrur parasysh këto përkufizime, politika mund të trajtohet si një koncept i diskutueshëm. Këndvështrimet e ndryshme për politikën janë trajtuar duke e definuar atë si: art i qeverisjes; çështje publike; kompromis dhe konsensus; si dhe pushtet dhe shpërndarje të burimeve.
Vazhdon…
Shkëputur nga libri “Politika”, të autorit Andrew Heywood
Përshtati dhe përpunoi: Fisnik N. Muça
