Më pak se një javë përpara se Rusia të pushtonte Ukrainën, kryeministri italian Mario Draghi po planifikonte një udhëtim në Moskë dhe po diskutonte një rritje të mundshme të furnizimeve me gaz me Vladimir Putin.
Qasja e tij tani është shumë e ndryshme.
Ndërsa ish-bankieri qendror 74-vjeçar përgatitet të takojë presidentin e SHBA-së Joe Biden në Shtëpinë e Bardhë të martën, ai po që Bashkimi Evropian të ndalojë importet e naftës ruse dhe të përpiqet t’i japë fund mbështetjes së Italisë nga energjia ruse.
Ai gjithashtu ka mbështetur dërgimin e armëve të rënda në Ukrainë, pavarësisht rezistencës nga pjesë të mëdha të koalicionit të tij qeverisës dhe lidhjeve të forta historikisht të vendit me Rusinë.
Duke vepruar kështu, Draghi po rreshtohet përkrah vendeve si SHBA-ja dhe Britania e Madhe, të cilat janë zotuar të vazhdojnë të izolojnë dhe të bëjnë presion ndaj Moskës me dënime gjithnjë e më të ashpra, dhe në thelb po i shtyn kombet më hezituese si Gjermania që të veprojnë.
Ajo që ndryshoi mendimin e Draghit ishte brutaliteti i luftës.
Ai ishte veçanërisht i tmerruar nga imazhet e krimeve të dyshuara të luftës në Bucha dhe zona të tjera në Ukrainë të pushtuara nga trupat ruse, sipas një nga njerëzve të afërt të tij.
Ai u ndikua edhe nga kritikat.
Në një samit në Bruksel natën e pushtimit të 24 shkurtit, Draghi kundërshtoi dëbimin e Rusisë nga sistemi i pagesave bankare ndërkombëtare SWIFT. Të nesërmen në mëngjes, ish-shefi i Këshillit Evropian, Donald Tusk, shkroi në Twitter se Italia ishte ndër tre vendet që kishin “turpëruar veten”.
Pas kësaj, Draghi dërgoi zyrtarë qeveritarë për të siguruar marrëveshje të reja në vende duke përfshirë Angolën, Kongon, Algjerinë dhe Egjiptin, në përpjekje për të siguruar që Italia të mos varet më kurrë kaq shumë nga një furnizues i vetëm.
Ai ka mbetur i vendosur edhe pse ministri i Energjisë Roberto Cingolani paralajmëron se nëse ndërpriten këtë muaj, Italia do ta ketë të vështirë ta kalojë dimrin e ardhshëm,.
Shefi Ekzekutiv Claudio Descalzi do të shoqërojë Draghin në udhëtimin e tij në Uashington përpara samiteve të Grupit të Shtatë dhe NATO-s në qershor. Ukraina do të jetë në krye të agjendës.
Por marrëdhënia e gjatë e Italisë me Rusinë ngre pyetje se sa e qëndrueshme mund të jetë ndryshimi. Zgjedhjet e përgjithshme priten deri në pranverë të vitit 2023 dhe Draghi nuk do të jetë kandidat.
Udhëheqësit e tjerë partiakë po përpiqen tashmë për ndikim, duke përfshirë Matteo Salvinin e Lidhjes, i cili dikur kishte veshur një bluzë me imazhin e Putinit dhe ish-kryeministrin Giuseppe Conte, i cili arriti një marrëveshje në të cilën Moska dërgoi mjekë ushtarakë, PPE dhe ventilatorë në Itali kur nisi pandemia.
Si Salvini ashtu edhe Conte po shprehin skepticizëm në lidhje me dërgesat e armëve në Ukrainë.
Ngurrimi italian për t’u përballur me Rusinë duket se ka nisur gjatë Luftës së Ftohtë, kur Italia ishte shtëpia e partisë më të fortë komuniste të Evropës.
Lidhjet u përforcuan nën udhëheqjen e ish-kryeministrit Silvio Berlusconi, i cili shpesh mburrej për miqësinë e tij të ngushtë personale me Putinin. Lidhja e tyre vazhdoi edhe pasi manjati mediatik humbi pushtetin. Berlusconi mbështeti aneksimin e Krimesë nga Rusia në vitin 2014.
Ndjenjat pro-ruse janë gjithashtu të rrënjosura thellë në elitën dhe akademinë e Italisë.
Kohët e fundit, një kanal televiziv në pronësi të Berlusconit i dha ministrit të Jashtëm rus Sergei Lavrov një platformë për të transmetuar narrativën ruse për luftën. Ai tha gjithashtu se ishte “i befasuar” nga qëndrimi aktual i Italisë.
Draghi i quajti fjalët e Lavrovit “të turpshme”.
Burimi: Bloomberg
