Kërcënimet për ndëshkim janë një metodë e preferuar e disiplinimit të fëmijëve në shumë pjesë të botës. Megjithatë, prindërit duhet të dinë se ka zgjidhje alternative.
Është e rëndësishme që prindërit të dinë se ndëshkimi nuk është gjithmonë zgjidhja më efektive. Pasojat e kërcënimeve të vazhdueshme të dënimit mund të shkaktojnë një sërë pasojash negative, përcjell Fol Drejt.
Këtu janë pasojat që mund të ndodhin kur kërcënojmë me ndëshkime:
Prindërimi i bazuar në frikë
Kërcënimet e pasojave shpesh ngjallin frikë tek fëmijët, duke i bërë ata t’u binden rregullave vetëm sepse janë të frikësuar dhe rrallë sepse kuptojnë thelbin e kufijve dhe rregullave që u janë caktuar. Ky lloj prindërimi i bazuar në frikë, të cilin prindërit preferojnë ta quajnë frikë, mund të komprometojë aftësinë e fëmijës për të zhvilluar të menduarit kritik dhe aftësitë e zgjidhjes së problemeve.
Rënia e besimit
Kërcënimet e vazhdueshme me pasoja pothuajse me siguri do të shkaktojnë dëme të thella në besimin midis fëmijës dhe prindërve, sepse në një atmosferë të tillë është shumë e vështirë që fëmija të ndihet i sigurt dhe i pranuar. Fëmijët mund të fillojnë t’i shohin prindërit e tyre si kundërshtarë dhe jo si aleatë. Pikërisht kështu krijohen dinamika negative në familje, mosbesim dhe konflikte të vazhdueshme që të bëjnë të pyesësh veten pse po të ndodhin.
Ankthi
Fëmijët që dëgjojnë shpesh kërcënime kanë më shumë gjasa të jenë në ankth, duke u frikësuar nga pasojat e mundshme të asaj që bëjnë. Kjo ndjenjë e vazhdueshme frike dhe shqetësimi mund të jetë edhe shkaku i problemeve afatgjata të shëndetit mendor dhe në disa raste është në rrënjë të depresionit.
Stresi, komunikim i dobët
Nëse shpesh i kërcënoni fëmijët me pasoja, është e sigurt që tashmë keni rrezikuar komunikimin e sinqertë dhe të hapur me ta. Fëmijët do të hezitojnë të ndajnë ndjenjat e tyre me ju ose të flasin për problemet që mund t’i shqetësojnë, të gjithë nga frika se në vend të mbështetjes dhe mirëkuptimit, ata do të kërcënohen për shkak të diçkaje që kanë bërë.
Rebelim
Ironikisht, në disa raste kërcënimet e shpeshta janë shkaku që fëmijët të bëhen sfidues dhe rebelë. Kjo rezistencë buron nga dëshira e tyre për të treguar pavarësinë dhe kontrollin e tyre kur përballen me qëndrimin autoritar të prindërve të tyre.
Vetëbesimi i shembur
Nuk është e vështirë të kuptosh që nëse dëgjon shpesh kërcënime, fëmija e percepton si një mesazh se nuk është i aftë të marrë vendime të mira dhe se është plot me të meta. Një vetë-imazh i tillë negativ mund të ketë efekte të qëndrueshme tek fëmija.
Mos i mësoni fëmijës tuaj aftësitë e zgjidhjes së problemeve
Nëse mbështeteni shumë tek ndëshkimi, do ta ketë shumë të vështirë që fëmija të zhvillojë aftësitë e zgjidhjes së problemeve. Më saktësisht, ai do të besojë se kur diçka nuk bëhet mirë, çështja nuk është të mësojë siç duhet, por të paguajë për gabimin e tij. Dhe kështu, në vend që të mësojnë të përballojnë sfidat në mënyrë të pavarur, efektive dhe me guxim, fëmijët mund të bëhen të varur nga kontrolli dhe udhëzimi.
Qasje alternative ndaj disiplinës
Për të nxitur një marrëdhënie të shëndetshme me fëmijën tuaj dhe për të kontribuar në zhvillimin e duhur të tij emocional dhe mendor, merrni parasysh përdorimin e disa metodave alternative të disiplinës që nuk përfshijnë kërcënime dhe ndëshkime.
Qasja pozitive: Inkurajoni dhe lavdëroni sjelljen e mirë dhe përqendrohuni gjithmonë në pozitiven në vend që të vini në dukje vazhdimisht sjelljen e keqe dhe të “merrni të mirën si të mirëqenë”.
Vendosni pritshmëri të qarta : Vendosni pritshmëri të qarta që janë të përshtatshme për moshën për të siguruar që fëmija juaj të kuptojë rregullat dhe arsyet që qëndrojnë pas këtyre rregullave.
Pasojat natyrore: Kur është e mundur, mos i mbroni fëmijët nga pasojat e asaj që kanë bërë. A ka harruar të sjellë një meze të lehtë në shkollë për herë të tretë këtë muaj? Pasoja e natyrshme është se ai do të jetë i uritur. Situata të tilla janë mundësia më e mirë që fëmijët të mësojnë se çdo gjë që bëjnë ka pasoja dhe se ata vetë mbajnë përgjegjësi për veprimet e tyre.
Komunikimi i hapur: Nxitni komunikimin e hapur dhe të ndershëm duke dëgjuar në mënyrë aktive fëmijën dhe ndjenjat dhe shqetësimet e tij. Kur ai tregon shqetësim ose frikë, në vend që ta siguroni se ai “ka frikë për asgjë” dhe se “nuk është asgjë”, thjesht tregoni se e kuptoni frikën, vërtetoni ndjenjat.
Bëhuni një model për sjelljen që dëshironi të shihni tek fëmija juaj: Demonstroni sjelljen e duhur dhe aftësitë tuaja të vetëkontrollit, si dhe reagime korrekte dhe të qeta në situata të vështira. Bëhu model.
Disiplina është absolutisht e nevojshme dhe fëmijët duhet të dinë se ku janë kufijtë dhe çfarë është sjellje e pranueshme dhe çfarë jo. Duhet të vendosni kufij për ta, por kjo nuk do të thotë që duhet të jeni të pasjellshëm dhe agresivë.
Në fund të fundit, qëllimi i disiplinës duhet të jetë të drejtojë fëmijët drejt të bërit të rinj të përgjegjshëm, empatikë dhe të përshtatur mirë. Nëse e zhvendosni fokusin në atë proces nga ndëshkimi në të mësuarit konstruktiv, prindërit do të jenë aleati për të cilin fëmijët e tyre kanë nevojë në rrugën drejt rritjes së shëndetshme./FolDrejt/
