Një krizë mund të jetë e afërt në Ukrainë pasi Vladimir Putin po vendos trupa në kufirin rus për një pushtim të mundshëm. Politikëbërësit amerikanë kanë filluar gjithashtu të përqëndrohen në një konflikt të mundshëm në Tajvan, një konflikt që po vlon më ngadalë. Por këto ngjarje nuk mund të shihen të izoluara; ato janë të lidhura dhe janë pjesë e një konkurrence më të madhe politike për Euroazinë.
Putin po shqyrton seriozisht një veprim kundër Ukrainës është një pyetje e hapur.
Por ai ka arritur tre objektiva thjesht duke paraqitur një kërcënim të besueshëm. Së pari, ai ka tërhequr vëmendjen e Presidentit Biden dhe të dy patën telekonferenca më 7 dhe 30 dhjetor. Rusia e sheh veten si një fuqi e madhe dhe dëshiron të merret drejtpërdrejt me fuqitë e tjera të mëdha, jo nëpërmjet Organizatës së Traktatit të Atlantikut të Veriut.
Së dyti, zoti Biden nuk është zotuar për një vendosje ushtarake në mbështetje të Ukrainës, në vend të kësaj duke theksuar një përgjigje ekonomike, si sanksionet, ndaj një ofensive ruse.
Ky është një sinjal se zoti Biden heziton të ndërhyjë ushtarakisht.
Së treti, dhe më e rëndësishmja, Putin ka mobilizuar ushtrinë ruse për të lejuar operacione luftarake pothuajse të menjëhershme kundër Bjellorusisë, duke e lejuar atë të gëlltisë Minskun.
Në nivel ndërkombëtar, Putin ende shpreson të arrijë ëndrrën sovjetike.. Ky është i ngjashëm me objektivin e tij në Lindjen e Mesme: zëvendësimin e SHBA-së si forca kryesore e jashtme në rajon.
Edhe pse të ndara nga gjeografia, Ukraina dhe Tajvani zënë pozicione të ngjashme në përvojën strategjike dhe imagjinatën historike ruse dhe kineze. Secili është thelbësor për të gjitha objektivat e tjera strategjike. Për Rusinë, marrja e Ukrainës do të siguronte kontrollin e saj në Detin e Zi dhe do të hapte pika të tjera presioni kundër anëtarëve të pambrojtur të NATO-s, Rumanisë dhe Bullgarisë. Për Partinë Komuniste Kineze, kapja e Tajvanit do t’i lejonte vendit të dilte nga zinxhiri i parë i ishullit dhe të kryente operacione sulmuese kundër Japonisë, Filipineve dhe madje edhe territoreve të SHBA-së në Paqësorin Qendror.
Tajvani është dëshmi se popujt që flasin kinezçe janë plotësisht të aftë të qeverisin veten. Partia Komuniste moderne buron nga një regjim brutal revolucionar që egërsoi popullin kinez, duke vrarë miliona përmes ambicieve të tij mesianike dhe paaftësisë së plotë.
Duke pasur parasysh kapitalin politik që Partia Komuniste ka investuar për të nënshtruar Tajvanin, ajo mund të mos ketë më një mënyrë për të de-përshkallëzuar konfliktin, edhe nëse do të donte.
