Nga Edlira Ramaj
Ingranazhet pothuajse e kanë përbirë punën e dorës, por nuk ia kanë përbirë vlerën asaj. Sot puna e dorës është me intencë kah monumentalja, por herë pas here na jep një shpresë që po i kthehet autenticiteti asaj, sepse ende janë gjallë blerësit që ia njohin vlerën.
Padyshim, puna e dorës sot sa është art është edhe sfidë, por mbi të gjitha është kulturë, vlerë e identitet.
Mihrije Canolli është vajza që vazhdon ta kultivojë këtë kulturë pavarësisht sfidave të vazhdueshme që has në këtë treg. Ajo me materiale të drurit, gurit, llastikut e të telit krijon aksesorë të ndryshëm artizanal, përfshirë edhe qepjen e çantave të krahut me simbole të ndryshme kombëtare, lokale e festive. Qëllimi i të cilave është ruajtja e kulturës identitare.
Tezga e punës së saj ekspozohet tri herë në javë në sheshe të ndryshme të kryeqytetit, në sheshin “Zahir Pajaziti” sheshin “Bill Klinton”, dhe në sheshin “Adem Jashari”. Sfida e saj nuk është në procesin e punës, sepse ajo thotë që e bën me shumë pasion e dashuri prej 7 vitesh, por sfidë është interesimi për blerjen e produkteve të punës së dorës, të cilin interesim e sheh më se shumti tek turistët në sezonin e verës, dhe gjatë festave në dimër. Të gjithë produktet i punon me dorë, sepse ajo dëshiron ta shijojë artin e saj edhe nëse ai zgjat me orë të tëra. Mihrija për t’i përvetësuar teknikat e punës së dorës vite më parë ka kryer trajnime praktike në këtë fushë, dhe sot e zotëron me plot vetëbesim, aq sa me këtë punë artizanale arrin ta mbajë materialisht familjen e saj 4 antarëshe. Mihrija nga tezga e saj prezanton gjithë punën që bën dhe shpreson që vlera e punës së saj të kërkohet nga njerëzit, dhe si e tillë t’i mbijetojë kohës gjithë ky art i cili mbi gjithçka është një rrëfim mes duarsh./FolDrejt/
