Menjëherë pasi Rusia pushtoi Ukrainën, drejtuesit e emisioneve televizive këtu po parashikonin me besim se brenda disa ditësh trupat ruse do të marshonin nëpër Kiev.
Kjo ishte gati nëntë muaj më parë.
Këtë javë të njëjtët prezantues u përballën të zymtë ndërsa njoftuan “vendimin e vështirë” të ushtrisë për të tërhequr forcat ruse nga Kherson – i vetmi kryeqytet rajonal ukrainas që Rusia kishte arritur të kapte dhe pushtonte që nga pushtimi i Ukrainës më 24 shkurt. Vetëm gjashtë javë më parë, Presidenti Putin kishte pretenduar se kishte aneksuar rajonin Kherson, së bashku me tre territore të tjera ukrainase, duke këmbëngulur se ato do të ishin pjesë e Rusisë përgjithmonë, shkruan BBC, transmeton Fol Drejt.
“Doja që flamuri ynë të valonte në Kiev në mars,” u tha spikeri Vladimir Solovyov para shikuesve të emisionit të tij Mbrëmje me Solovyov. “Ishte e dhimbshme kur trupat tona u larguan nga Kievi dhe Chernihiv. Por të tilla janë ligjet e luftës…ne po luftojmë NATO-n.”
Pikërisht në këtë mënyrë Kremlini po përpiqet ta kthejë këtë: duke fajësuar Perëndimin. Mesazhi nga media shtetërore ruse është se, në Ukrainë, Rusia po merr fuqinë e kombinuar të Amerikës, Britanisë, BE-së dhe NATO-s. Ju emërtoni, Rusia po e lufton atë. Me fjalë të tjera, pengesat në fushën e betejës nuk janë faji i Kremlinit, por vepra e armiqve të jashtëm.
Ka edhe një mesazh tjetër: mos e kritikoni ushtrinë ruse apo presidentin rus për atë që ka shkuar keq në Ukrainë. Në vend të kësaj, bëni detyrën tuaj dhe mblidhuni rreth flamurit.
Është një këshillë që për momentin duket se po ndjekin zërat e shquar dhe të fuqishëm rusë. Udhëheqësi çeçen Ramzan Kadyrov dhe Yevgeny Prigozhin, themeluesi i grupit mercenar Wagner, kanë qenë kritikë të zëshëm të udhëheqjes ushtarake të Rusisë. Por për tërheqjen nga Kherson, të dy kanë postuar mesazhe mbështetjeje për komandantin rus në Ukrainë, gjeneralin Surovikin, i cili kishte rekomanduar tërheqjen.
Nuk mund të thuhet e njëjta gjë për blogerët ushtarakë rusë pro luftës. Ata kanë qenë të zënë me shkrimin e mesazheve të zemëruara rreth tërheqjes, të tilla si:
“Nuk do ta harroj kurrë këtë vrasje të shpresave ruse. Kjo tradhti do të jetë e gdhendur në zemrën time për shekuj.”
“Kjo është një disfatë masive gjeopolitike për Putinin dhe Rusinë… Ministria e Mbrojtjes humbi besimin e shoqërisë shumë kohë më parë… tani besimi te presidenti do të zhduket.”
Jo nëse Kremlini mund ta ndihmojë atë. Është përpjekur shumë të distancojë Presidentin Putin nga tërheqja, duke e ditur se shumë këtu në Rusi do ta shohin tërheqjen si një pengesë ushtarake dhe një goditje për prestigjin rus. Në fillim të kësaj jave ishin gjeneralët ata që bënë njoftimin se forcat ruse do të tërhiqeshin nga një pjesë e rajonit Kherson. Televizioni rus tregoi Ministrin e Mbrojtjes Sergei Shoigu duke lëshuar urdhrin, pas konsultimeve me gjeneralin Surovikin. Vladimir Putin, Komandanti i Përgjithshëm, nuk u pa askund.
“Ministri i Mbrojtjes mori vendimin, nuk kam asgjë për të thënë për këtë”, u tha gazetarëve të premten zëdhënësi i Presidentit Putin, Dmitry Peskov. Kremlini po e lë ushtrinë ta zotërojë këtë. Ose, të paktën, duke u përpjekur.
Por ishte presidenti Putin ai që urdhëroi pushtimin e Ukrainës. Ajo që ai e quan ‘operacion special ushtarak’ ishte ideja e tij. Distancimi nga çdo aspekt i saj nuk do të jetë i lehtë.
Këtu ekziston një rrezik për Vladimir Putinin, por një rrezik që i paraprin tërheqjes nga Kherson. Ngjarjet e nëntë muajve të fundit rrezikojnë të ndryshojnë mënyrën se si presidenti perceptohet këtu në shtëpi: jo aq shumë nga publiku rus, por – më e rëndësishmja – nga elita ruse, nga njerëzit përreth tij, nga njerëzit në pushtet.
Për vite me radhë ata e kanë parë zotin Putin si një strateg mjeshtër, si dikush që gjithmonë arrin të dalë në krye… si fitues. Ata e kanë parë atë si linçin e sistemit, pjesë e të cilit janë dhe që është ndërtuar rreth tij.
Megjithatë, “Winning” ka pasur mungesë që nga 24 shkurti. Pushtimi i Vladimir Putin nuk ka shkuar sipas planit. Jo vetëm që ka rezultuar me vdekje dhe shkatërrim në Ukrainë, por edhe humbje të konsiderueshme ushtarake për ushtrinë e tij. Ai kishte premtuar se vetëm “ushtarët profesionistë” do të bënin luftimet, por më vonë thirri qindra mijëra qytetarë rusë në ushtri për të marrë pjesë në luftë. Kostot ekonomike, gjithashtu, për Rusinë kanë qenë të konsiderueshme./FolDrejt/
