Foreign Policy
Ndërsa Rusia kërcënon se do të pushtojë Ukrainën, sulmi më madh në Europë që nga Lufta e Dytë Botërore, çështja strategjike më e rëndësishme e shekullit të 21 po bëhet edhe më e qartë: Si mund të menaxhojnë Shtetet e Bashkuara dy fuqi të mëdha revizioniste, autokratike, të armatosura (Rusia dhe Kina) njëkohësisht?
Përgjigja, sipas shumë politikanëve dhe ekspertëve të mbrojtjes, është se Uashingtoni duhet të moderojë reagimin e tij ndaj Rusisë në Europë për t’u fokusuar në kërcënimin më të madh që paraqet Kina në Indo-Paqësorin.
Ky do të ishte një gabim.
Shtetet e Bashkuara mbeten fuqia kryesore në botë dhe nuk mund të zgjedhë midis Europës dhe Indo-Paqësorit. Në vend të kësaj, Uashingtoni dhe aleatët e tij duhet të zhvillojnë një strategji mbrojtëse të aftë për të penguar dhe, nëse është e nevojshme, për të mposhtur Rusinë dhe Kinën në të njëjtën kohë, shkruan abcnews.al
Gjatë javëve të fundit, Biden ka dërguar mijëra trupa amerikane për të përforcuar krahun lindor të NATO-s. Një luftë e madhe në Ukrainë mund të kalojë kufijtë ndërkombëtarë dhe të kërcënojë shtatë aleatët e NATO-s që kufizojnë Rusinë, Bjellorusinë dhe Ukrainën. Për më tepër, nëse presidenti rus Vladimir Putin ka sukses në Ukrainë, a do të ndalet me kaq?
Putin ka treguar një interes të qartë për të ringjallur ish-Perandorinë Ruse, dhe vendet e tjera të cenueshme të Europës Lindore – Polonia, Rumania ose shtetet baltike mund të jenë të radhës.
Një inkursion i suksesshëm rus në territorin e një aleati të NATO-s mund të nënkuptojë fundin e aleancës perëndimore dhe besueshmërinë e angazhimeve të sigurisë së SHBA-së në nivel global.
Kërcënimi i paraqitur nga Kina është gjithashtu serioz. Philip Davidson, ish-komandant i Komandës Indo-Paqësorit të SHBA-së, parashikoi se Kina mund të pushtonte Tajvanin brenda gjashtë viteve të ardhshme . Kjo është një luftë që Shtetet e Bashkuara mund të humbasin.
Nëse Kina arrin të marrë Tajvanin, do të arrinte të prishte rendin e udhëhequr nga SHBA në Azi, me synimin për të bërë të njëjtën gjë globalisht. Për më tepër, Rusia dhe Kina po punojnë gjithnjë e më shumë së bashku. Në samitin e këtij muaji midis Putinit dhe presidentit kinez Xi Jinping, Moska dhe Pekini po krijojnë një partneritet më të ngushtë strategjik, duke përfshirë çështjet ushtarake.
Këta diktatorë mund të koordinojnë sulme të dyfishta ndaj strukturës së aleancës amerikane. Me pak fjalë, ekziston një rrezik serioz i luftërave të fuqive të mëdha si në Europë ashtu edhe në Indo-Paqësor.
Për të adresuar këtë problem, shumë kanë propozuar disa ide që nuk do të funksionojnë. Administrata Biden fillimisht shpresonte të përmirësonte marrëdhëniet me Rusinë në një bazë “të qëndrueshme dhe të parashikueshme” për t’u fokusuar më pas tek Kina, por Putin kishte ide të tjera.
Të tjerë kanë shprehur shpresën se Uashingtoni mund t’i ndajë këto fuqi apo edhe të bëhet bashkë me Rusinë kundër Kinës, por këto nuk janë zgjidhje reale. Megjithatë, pikëpamja e gabuar është se Uashingtoni duhet thjesht të zgjedhë Indo-Paqësorin në vend të Europës.
Politikanët dhe ekspertët argumentojnë se Shteteve të Bashkuara u mungojnë burimet e duhura për t’u përballur me Rusinë dhe Kinën. Ata tregojnë fuqinë e Kinës dhe pasurinë e Azisë dhe argumentojnë se Azia duhet të jetë prioriteti.
Ndërkohë, vendet e pasura europiane, si Gjermania, duhet të fuqizohen për të siguruar mbrojtjen e NATO-s. Në të vërtetë, Strategjia e Mbrojtjes Kombëtare e administratës Biden, e cila është vonuar për shkak të krizës në Ukrainë, pritet të fokusohet te Kina pa ofruar një zgjidhje të qartë për problemin e dy fronteve të luftës.
Megjithatë, një strategji e mirë fillon me qëllime të qarta, dhe objektivat e Uashingtonit janë të ruajë paqen dhe stabilitetin si në Europë ashtu edhe në Azi.
Në të vërtetë, Bashkimi Europian, jo Azia, është partneri më i madh tregtar dhe investues i Shteteve të Bashkuara, dhe ky çekuilibër është shumë më i theksuar kur Kina. Për më tepër, Kina ka kryer stërvitje ushtarake në Europë dhe Lindjen e Mesme. Të konkurrosh me Kinën ushtarakisht do të thotë të konkurrosh globalisht, jo vetëm në Azi.
Përveç kësaj, Xi po vlerëson vendosmërinë e SHBA-së dhe një përgjigje e dobët në Ukrainë mund të bëjë më reale një lëvizje kineze ndaj Tajvanit. Për më tepër, Shtetet e Bashkuara nuk janë Francë; ajo nuk është e detyruar të bëjë zgjedhje strategjike për sigurinë e saj kombëtare për shkak të burimeve të kufizuara.
Në vend të kësaj, Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj duhet të hartojnë një strategji mbrojtëse të aftë për të penguar dhe, nëse është e nevojshme, për të mposhtur Rusinë dhe Kinën.
Për të qenë të sigurt, një strategji e tillë do të ishte sfiduese.
Së pari, Uashingtoni duhet të rrisë shpenzimet e mbrojtjes. Shtetet e Bashkuara mund të përballojnë të shpenzojnë më shumë se Rusia dhe Kina në të njëjtën kohë. Shtetet e Bashkuara zotërojnë 24 për qind të PBB-së globale në krahasim me 19 për qind të kombinuar në Kinë dhe Rusi.
Këtë vit, Shtetet e Bashkuara do të shpenzojnë 778 miliardë dollarë për mbrojtje, në krahasim me vetëm 310 miliardë dollarë në Rusi dhe Kinë. Për më tepër, Shtetet e Bashkuara mund të dyfishojnë shpenzimet e mbrojtjes (aktualisht 2.8 përqind të PBB-së) dhe të mbeten ende nën mesataren e saj të Luftës së Ftohtë (afër 7 përqind e PBB-së), raporton abcnews.al
Disa mund të argumentojnë se ditët e një avantazhi ekonomik të SHBA-së janë të numëruara për shkak të rritjes së fuqisë së Kinës. Diktatorët si Xi i japin përparësi kontrollit politik mbi performancën ekonomike. Xi po minon modelin e rritjes së Kinës duke goditur sektorin privat dhe duke eleminuar reformat liberalizuese, dhe diplomacia e tij agresive po prish marrëdhëniet ekonomike ndërkombëtare.
Perspektiva afatgjatë ekonomike e Rusisë është edhe më e keqe. Përveç kësaj, Shtetet e Bashkuara mund të udhëheqin në mënyrë aktive aleatët e saj në Europë dhe Indo-Paqësor për të zhvilluar një strategji të lirë të mbrojtjes botërore.
Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj zyrtarë të traktatit zotërojnë gati 60 për qind të PBB-së globale dhe së bashku, ata mund të përdorin lehtësisht burimet për të mbajtur një ekuilibër të favorshëm të fuqisë ushtarake si mbi Kinën ashtu edhe mbi Rusinë. Aleancat formale ekzistuese si NATO në Europë dhe aleancat dypalëshe në Azi mund të plotësohen falë marrëveshjeve të reja, siç është Dialogu Katërpalësh i Sigurisë.
Aleatët europianë duhet të investojnë në forca të blinduara dhe artileri ndërsa aleatët aziatikë të blejnë mina detare, raketa dhe nëndetëse. Prandaj, aleatët duhet të bëjnë më shumë për mbrojtjen e tyre, por ata nuk do ta bëjnë vetë nëse Shtetet e Bashkuara kërcënojnë të largohen nga Europa.
Në vend të kësaj, Uashingtoni duhet të udhëheqë në mënyrë aktive, duke lëvizur nga një model ku u ofron mbrojtje aleatëve në një model ku Uashingtoni kontribuon në vetëmbrojtje të aleatëve. Kjo duhet të përfshijë aleatët kryesorë në planifikimin ushtarak, ndarjen e përgjegjësive dhe krijimin e një ndarje racionale të punës për blerjen e armëve.
Përveç kësaj, Shtetet e Bashkuara duhet të ofrojnë aftësi strategjike si ombrella e saj bërthamore; aftësitë globale të goditjes konvencionale, duke përfshirë raketat hipersonike; dhe inteligjencës, mbikëqyrjes dhe zbulimit, raporton abcnews.al
Së fundmi, nëse është e nevojshme, Uashingtoni mund të marrë një shembull nga lojërat e Luftës së Ftohtë dhe të mbështetet më shumë në armët bërthamore për të kompensuar avantazhet lokale, konvencionale të rivalëve të tij.
Prania e armëve bërthamore taktike të SHBA-së në Europë ndihmoi në frenimin e Ushtrisë së Kuqe Sovjetike për dekada. Gjithashtu, Shtetet e Bashkuara mund të mbështeten në sulmet kërcënuese bërthamore për të penguar një pushtim kinez të Tajvanit ose një depërtim të tankeve ruse në Europë.
Sigurisht, ka rreziqe që lidhen me parandalimin bërthamor, por armët bërthamore kanë luajtur një rol kryesor në strategjinë e mbrojtjes së SHBA-së për tre të katërtat e një shekulli dhe ka të ngjarë të vazhdojnë ta bëjnë këtë gjatë dekadave në vijim, raporton abcnews.al
Të pengosh Kinën dhe Rusinë në të njëjtën kohë nuk do të jetë e lehtë, por është më mirë sesa të pretendosh se Uashingtoni mund tia dalë me një rival të fuqisë së madhe. Fatmirësisht, Biden duhet të ndjekë shembullin Franklin Roosevelt gjatë Luftës së dytë Botërore dhe të planifikojë të mbrojë interesat e SHBA-së në Europë dhe në Indo-Paqësor në të njëjtën kohë
