Biblioteka Zemra e Traditës ka nxjerr nga shtypi librin “Urti të përshëritura”, transmeton Fol Drejt.
Përkthyesi i librit Edin Q. Lohja me këtë rast ka njoftuar se libri “përmban dy klasikë me nam si “Kitābu ‘l-ḥikem i Ibn ʿAṭāʾillāh Iskenderīut (vd. 1309) dhe Munāxhāt i Hāxhe ʿAbdullāh Enṣārīut (vd. 1089), të cilët kanë frymëzuar, udhëzuar e ndriçuar aspirues të panumërt në rrugën e realizimit shpirtëror ndër shekuj.”
Lohja po ashtu ka njoftuar për detajet e tjera teknike që ndërlidhen me këtë botim.
Për më shumë, lexojeni postimin e plotë:
Kam kënaqësinë e pashprehshme të njoftoj miqtë dhe lexuesit tanë për botimin e vëllimit të ri nga Biblioteka Zemra e Traditës, “Urti të pëshpëritura”, i cili përmban dy klasikë me nam si Kitābu ‘l-ḥikem i Ibn ʿAṭāʾillāh Iskenderīut (vd. 1309) dhe Munāxhāt i Hāxhe ʿAbdullāh Enṣārīut (vd. 1089), të cilët kanë frymëzuar, udhëzuar e ndriçuar aspirues të panumërt në rrugën e realizimit shpirtëror ndër shekuj.
Libri mund të porositet te shpërndarësi ynë ekskluziv https://www.facebook.com/librariajeta
Solli në shqip me hyrje, fjalorth terminologjik e bibliografi të përzgjedhur: Edin Q. Lohja
Prezantimet & shënimet: Victor Danner, Wheeler M. Thackston
Parathënia: Annemarie Schimmel
Redaktimi & korrektura: Ornela Ademovi
Kopertina: Ludi Cami
“Shpesh, njeriu modern e ka të vështirë t’i shijojë shqiptimet entuziaste të mistikëve orientalë, rrëfimet e skamjes së plotë dhe asketizmit të tepruar, të mrekullive të pabesueshme; sepse neve na ka hyrë frika nga fjalët e mëdha apo mburrja me devotshmërinë dhe e shmangim dëftimin e ndjenjave fetare. Prandaj, Ḥikem i Ibn ʿAṭāʾillāhut dhe Munāxhāt i Enṣārīut kanë gjasa ta grishin një lexues modern më tepër se vargjet mistike (krejt hijeshia e të cilave, gjithsesi, humbet në përkthim). Të lindura nga përvoja shpirtërore të mëdha e urtia e thellë, këto fjalë janë ende të esëllta, thuajse të përkora. Kësodore, ato mund të shijohen edhe nga lexues pa prirje të çiltra “mistike”. Ato ofrojnë një kod të përsosur jetese: mirëbesim të plotë te Zoti, bindje të thellë në hirin e Tij dhe vetëdije për drejtësinë e Tij, si dhe një tejvështrim kah të vepruarit e Tij të mistershëm përmes shpërfaqjeve kontrastuese të kësaj bote të krijuar. Kështu, ato e çojnë lexuesin dalëngadalë drejt qëllimit më të lartë: lëshimit të vetes tërësisht në dorë të Zotit dhe të punuarit në pajtim me ç’përjetohet si vullneti i Tij. Psherëtimat e Enṣārīut mund të përsëriten nga çdo njeri, i cili do të ndiejë se, mjaft shpesh, do të kishte dashur ta shprehte shpresën, dëshpërimin, mirëbesimin e tij në Zotin, me fjalë të ngjashme.
Të kthyerit nga këta vademecum të vegjël të literaturës sufiste mesjetare do t’i dalë përvojë pasuruese kujt i nevojitet një doracak i jetës së përshpirtshme, të cilin ta shikojë herë pas here për udhëzim në ditën e gëzimit dhe shpresë në ditën e dëshpërimit.”
Nga Parathënia e Annemarie Schimmel
Universiteti i Harvardit
