Sunduesi antikushtetues i Serbisë tejkaloi vetveten kur në debatin parlamentar për Kosovën tha: “Për mua Kushtetuta është Shkrim i Shenjtë!”.
Nga Millojko Pantiq
Pas asaj gënjeshtrës më të majme të tij, është padyshim e qartë se ish-huligani në postin e presidentit po përpiqet të nervozojë atë pjesë të qytetarëve të Serbisë së ndarë, të cilët e dinë se “bosi” është e ashtuquajtura kryeministre Ana Brnabiq, në fakt kreu i një shoqate mafioze pa vetëdije për funksionin që kryen.
“Kur e dëgjova, për pak sa nuk e prisha televizorin”, thotë miku im Boban. Jeton i vetëm në një fshat të Sremit dhe çdo ditë të Zotit, i pafuqishëm, shikon në televizor se si pushtuesit diktatorialë të Serbisë, pas shtetit, shkatërrojnë territorin që i ka mbetur atij shteti.
Nuk jam i vetmi që më ngritet tensioni kur e shoh në ekran, thotë Boban. Njoh shumë njerëz që në pafuqinë e tyre fillojnë të mallkojnë nënën e tij të pafajshme.
Ata mallkojnë qumështin e nënës dhe lotët e nënës, dhe kjo tregon se presidenti fallco, pa zemër, e narcistik nuk e ka idenë se çfarë zemërimi po shkakton me gënjeshtrat e tij te njerëzit e arsyeshëm.
Deklarata se Kushtetuta e Serbisë është Shkrim i Shenjtë për të është po aq i vërtetë sa edhe pretendimi i pacientit nga departamenti F i cili thotë se ai është Napoleon Bonaparti.
Argumenti i tij i vetëm se populli e ka zgjedhur dhe se çdo gjë që ai bën është për të mirën e Serbisë është gjithashtu një absurditet i pastër sepse në Serbi nuk jetojnë vetëm votuesit e tij.
Populli e zgjodhi sipas kushtetutës, në të cilën shkruhet se funksioni i presidentit është i natyrës thjesht protokollare. Dhe ai, siç thonë Shkrimet e Shenjta, e pezulloi dhe futi pushtetin e pakufizuar personal me një grusht shtet të vërtetë. Ai nuk e fsheh më.
Kosovën, në emër të Serbisë dhe serbëve nga Kosova, e negocion dhe e vendos një njeri i cili në asnjë mënyrë nuk është kompetent për një gjë të tillë.
Si arritëm në atë pikë që fatin e shtetit dhe të kombit ta vendos një njeri i vetëm dhe budalla?
Për më shumë se tre dekada Serbinë dhe gjithçka në të është shkatërruar nga fëmijët e UDBINA-s në bashkëpunim me agjencitë e huaja. UDBA, siç dihet, është nëna e të ashtuquajturave shërbime të Sigurimit të sotëm.
Në ato vitet nëntëdhjetë të shekullit të kaluar, kreu i Shërbimit të Millosheviçit, Jovica Stanishiq, e ktheu kriminelin e luftës Hulja Sheshel në figurën e preferuar të opozitës së Sllobës.
Shesheli mbledh rreth vetes Nikoliqin, Vuçiqin dhe luftëtarë të ngjashëm të rremë për Serbinë.
Ata hynë në politikë lakuriq si minjtë e kishës, por Shërbimi ishte afër. Asnjëherë nuk u mungonin paratë edhe kur Hulja Sheshel ishte në Gjykatën e Hagës.
Nxënësi më i mirë i Sheshelit e tejkaloi mësuesin e tij në gjithçka. Ai uzurpoi arkat e Serbisë, i ktheu mediat, gjyqësorin dhe prokurorinë e Serbisë në një degë partie dhe privatizoi shërbimet, policinë dhe ushtrinë.
në masën që shërbejnë ekskluzivisht për sigurinë e pushtetit të tij personal.
Megjithatë, Serbia është një sekret i madh, siç do të thoshte Desanka Maksimoviq. Dita nuk di çfarë zien nata, as nata çfarë nxjerr agimi. Ne e shohim atë dhe pasuesit e tij në forcë dhe fuqi, në fuqi, ndaj na duket se ata do të sundojnë përgjithmonë.
Megjithatë, ne nuk dimë për ankthin dhe dhimbjen e tyre. Nga frika e gjithçkaje. Nga vetja dhe nga të tjerët, nga më të mëdhenjtë dhe nga më të vegjëlit, nga më të zgjuarit dhe nga më të aftët. Nga sekreti, nga hija, nga errësira nga drita, nga hapi i shtrembër nga fjala e ndershme, me një fjalë, frikë nga gjithçka.
Dhe prandaj, siç thotë shkrimtari i madh mysliman serb, Mesha Selimoviq, nuk është çudi që këta njerëz janë të këqij.
Fuqia ua hoqi inteligjencën dhe i verboi me një ndjenjë të pacenueshmërisë dhe të paprekshmërisë. Më 5 tetor 2000, ata u mundën dhe u futën në një vrimë miu, por një mrekulli e quajtur Shërbimi i ktheu në pushtet.
Ata u ngritën nga të qenurit të vdekur dhe u bënë përbindësha mizorë, nga të cilët nuk ka më këqinj në racën njerëzore.
Projekti më monstruoz i asaj klike klero-nacionaliste për të qëndruar në pushtet është amputimi i krahinës jugore serbe të Kosovës në formën e vrasjes, dëbimit dhe grabitjes së shqiptarëve për të vendosur serbët nga Kroacia në Kosovë.
Pasoja e kësaj nuk është vetëm humbja e Kosovës, por ata i mbyllën të gjithë qytetarët e Serbisë në të kaluarën dhe nuk i lejojnë ta jetojnë jetën në realitet.
Kështu, Serbia u bë një periferi e “mbretërisë qiellore”. E jetojmë jetën sikur Kosova është e vetmja gjë që ekziston dhe për të cilën ia vlen të jetohet.
Mbetet vetëm të shpresojmë se Desanka kishte të drejtë kur e cilësoi Serbinë si një sekret të madh, d.m.th se pas kësaj nate të errët për më shumë se tre dekada, lind agimi i një kombi dhe një shteti.
Megjithatë, është e nevojshme të parandalohet me çdo kusht ajo që autokrati shpalli këto ditë. Ai thotë se është gati të japë dorëheqje, të shpallë zgjedhje dhe t’i bashkohet opozitës. Kjo praktikisht do të thotë se shkatërruesi i shtetit do të vazhdojë të jetojë mbi supet e popullit pa asnjë përgjegjësi për krimet që ka bërë dhe vazhdon të bëjë duke shkatërruar shtetin e Serbisë. /Danas/ /FolDrejt/
Autori është gazetar
Pikëpamjet e autorit nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht politikën editoriale të Fol Drejt.
