Sa herë prishet kontrata shoqërore e një vendi, piqen kushtet për qarkullimin e thashethemeve dhe absurditeteve. Edhe kur ato janë të egra dhe në dukje të pakuptimta, ato mund të ekspozojnë frikën dhe paragjykimet më të thella të njerëzve.
Nga Slavoj Zhizhek
I tillë është rasti në Rusi sot, ku Sergei Markov, një ish-këshilltar i Presidentit Vladimir Putin, ka paralajmëruar se Ukraina po krijon “super-ushtarë homoseksualë” për të bërë luftë kundër vendit të tij.
“Teoricienët dhe historianët ushtarakë e dinë se cila ushtri në Greqi ishte më e forta, ju kujtohet? spartanët. Ata ishin të bashkuar nga një vëllazëri homoseksuale. Ata ishin të gjithë homoseksualë. E tillë ishte politika e udhëheqjes së tyre. Mendoj se po planifikojnë të njëjtën gjë në forcat e armatosura të Ukrainës”.
Sigurisht, kjo përzierje e homofobisë, historisë së rreme dhe ideve të superushtarit të frymëzuara nga komiket e Marvel-it, sugjeron që Markov nuk është i interesuar të inkurajojë të menduarit kritik dhe analizën racionale.
Pavarësisht, deklarata të tilla idiote rezonojnë qartë në të paktën disa segmente të rëndësishme të shoqërisë ruse.
I njëjti çrregullim është gjithashtu gjithnjë e më i dukshëm në kujtimet historike ruse të traumave dhe krimeve të mëdha kombëtare.
Në një ceremoni të fundit në Veliki Luki, në rajonin Pskov të Rusisë, një prift i njohur si “At Antony” derdhi ujë të shenjtë mbi një statujë 26 këmbë të Stalinit.
Megjithëse “kisha vuajti” gjatë mbretërimit të gjatë të terrorit të Stalinit, vuri në dukje ai, rusët sot duhet të jenë mirënjohës që kanë kaq shumë “dëshmorë dhe rrëfimtarë të rinj rusë, të cilëve ne tani lutemi dhe na ndihmojnë të ringjallim atdheun tonë”.
Një arsyetim i tillë pervers është një hap larg pretendimit se Jezusi duhet t’i jetë mirënjohës Hitlerit që i hapi rrugën shtetit të Izraelit.
Në fakt, kjo është pikërisht ajo që ka ndodhur tashmë efektivisht.
Sipas një hetimi të vitit 2019 nga Channel 13 News në Izrael, në shkollën e trajnimit ushtarak Bnei David të financuar nga shteti, rabinët u mësojnë oficerëve të ardhshëm të ushtrisë izraelite sa vijon:
“Holokausti nuk ka të bëjë me vrasjen e hebrenjve, marrëzi. Fakti që ishte sistematik dhe ideologjik e bën atë më moral sesa vrasjet e rastësishme. Humanizmi, kultura laike – ky është Holokausti. Holokausti i vërtetë është pluralizmi. Logjika naziste ishte e qëndrueshme nga brenda. Hitleri tha se një grup i caktuar në shoqëri është shkaku i të gjitha të këqijave në botë dhe për këtë arsye duhet të shfaroset. Prej vitesh Zoti bërtet se diaspora ka mbaruar, por hebrenjtë nuk po dëgjojnë. Është sëmundja e tyre që holokausti duhet ta kurojë. Hitleri ishte më i drejti. Sigurisht që kishte të drejtë në çdo fjalë që thoshte. Ideologjia e tij ishte e saktë. Gabimi i vetëm (i nazistëve) ishte rreshtuar në anën e gabuar”.
Mësimi nuk mbaron këtu.
Nxënësit gjithashtu mësojnë se:
“Me ndihmën e Zotit, skllavëria do të kthehet. Johebrenjtë do të duan të jenë skllevërit tanë. Ata njerëz rreth nesh kanë probleme gjenetike. Pyete një arab mesatar se çfarë dëshiron të bëhet. Ai dëshiron të jetë nën pushtimin tonë. Ata nuk dinë të drejtojnë një vend apo asgjë. Po, ne jemi racistë. Ne besojmë në racizëm. Racat kanë karakteristika gjenetike. Kjo është arsyeja pse ne duhet të mendojmë se si t’i ndihmojmë ata”.
Natyrisht, kjo retorikë ekstreme mbështetet hapur vetëm nga një pakicë fetare shumë e vogël, fanatike.
Merrni parasysh rastin e Amiram Levin, ish-kreu i Komandës Veriore të Forcave të Mbrojtjes të Izraelit (IDF).
Duke folur së fundmi për transmetuesin publik izraelit për situatën në Bregun Perëndimor, ai pohoi se “nuk ka demokraci atje për 57 vjet, ka aparteid të plotë. IDF, e detyruar të imponojë sovranitetin atje, po kalbet nga brenda. Ata qëndrojnë mënjanë, shikojnë rebelët midis kolonëve dhe fillojnë të jenë partnerë në krimet e luftës”.
Kur u pyet për të shpjeguar këtë, Levin iu referua Gjermanisë naziste: “Është e vështirë të thuhet, por është e vërtetë. Ecni nëpër Hebron, shikoni rrugët. Rrugët ku nuk lejohen më të shkojnë arabët, vetëm hebrenjtë. Kjo është pikërisht ajo që ndodhi atje, në atë tokë të errët”.
Fakti që një gjeneral në pension i IDF-së mund të arrijë në përfundime të tilla është një dëshmi jo vetëm për qëndrimin e tij të pazakontë etik, por edhe për atë se sa keq është degraduar situata atje.
Por për sa kohë që ka izraelitë si Levin, ka shpresë, sepse vetëm me solidaritetin dhe mbështetjen e njerëzve si ai, palestinezët në Bregun Perëndimor kanë një shans.
E megjithatë, ai lë të kuptohet në premisën bazë që qëndron pas politikave aktuale të qeverisë së ekstremit të djathtë në Bregun Perëndimor.
Krahasimi i situatës në Izrael dhe territoret e tij të pushtuara me Gjermaninë naziste mund të duket si një ekzagjerim qesharak dhe nëse një jo-hebre e bën këtë krahasim, ai hidhet menjëherë si antisemitik; por nëse figurat kryesore hebreje e bëjnë këtë, ata duhet të dëgjohen.
Kur shoqëria mbështillet me shtresa të vetë-justifikimeve tendencioze, nevojiten të brendshëm për të tërhequr velin.
Si në Rusi ashtu edhe në Izrael sot, pakti social po shembet nën peshën e kolonializmit dhe mosmarrëveshjeve themelore mbi parimet themelore.
Kushtet e tilla kontribuojnë në forma gjithnjë e më absurde dhe ekstreme të racionalizimit.
Por vetëm për shkak se ju mund të mendoni për një arsye për të bërë diçka nuk do të thotë që ju duhet ta bëni atë.
Kur shoqëritë prishen, rezistimi ndaj arsyeve të gabuara shpesh kërkon më shumë forcë sesa ndjekja e arsyeve të duhura./FolDrejt/
