Periudha e agjërimit gjatë Ramazanit manifeston një vetdisiplinim unikat, të cilit i nënshtrohet besimtari, duke u sinkronizuar me të tjerë të llojit të tij, në kuadër të një shoqërie që nuk njeh kufij gjeografik e racor, shkruan Fol Drejt.
Sikundër e dini, besimi i muslminanit, sipas mësimeve islame, ndërtohet mbi disa shtylla:
- Shehadeti – ose shqiptimi i dëshmisë se: Nuk ka zot tjetër, veç All-llahut dhe se Muhammedi Alejhi-Selam është rob dhe i dërguari i Tij;
- 2. Falja e namazit (një lloj riti nëpërmjet të cilit besimtari manifeston nënshtrimin ndaj Zotit – që është E Vërteta, E Drejta etj, E Bukura, Sundimtari i Vetëm, I Palindshmi, I Pavdekshmi, I Përjetshmi etj. Rit ky i kombinuar me lutje dhe lëvizje fizike të caktuara);
- Dhënia e Zekatit (ndarja e një pjese të pasurisë për të varfrit apo për të tjerët – kategoritë janë të përcaktuara, po ashtu, në mënyrë qartë;
- Agjërimi në ditët e Ramazanit (që nënkupton abstenimi total nga ushqimi, pijet, aktet intime gjatë ditës dhe jo vetëm); si dhe:
- Vizita e Mekës, vendit të shenjtë.
Prej të gjitha këtyre mënyrave të adhurimit të Zotit, Ramazani veçohet, meqë cilësohet si një raport tejet intim i besimtarit me Zotin. Për rrjedhojë, ky raport, vështirë mund të identifikohet nga të tjerët. Ai nuk nënkupton vetëm ditët e veçanta të një muaji, ku besimtari apo besimtarja muslimane i nënshtrohet një regjimi të veçantë, duke abstenuar në mënyrë totale nga ushqimi, pijet dhe raportet intime me bashkëshorten/ bashkëshortin, por edhe nga fjalët, veprimet dhe punët e pavlera. Nënkupton, po ashtu, një periudhë reflektimi e meditimi të thellë. Sikundër edhe një periudhë ku ai, apo ajo, provon ta gërryej qenien nga anët e këqija, me qëllim për ta arritur përndritjen – si dhuratë nga Perëndia.
Kjo periudhë e ngjeshur me aktivitete, me namaze shtesë, me lexim, sidomos të Kur-anit dhe meditim, me thirrje për dhënien e sadakasë (shumë e dedikuar për skamnorët), dhënien e Zekatit, ka edhe dimensionin social. Vaktet ushqimore (syfyret dhe iftaret), janë të sinkronizuara, duke i lidhur familjet dhe të afërmit. Është një periudhë e përdëllitjes shpirtërore. Është një periudhë nëpërmjet të cilës individi provon ta njoh më mirë veten, të tjerët, ambientin e për rrjedhojë edhe Zotin.
Kjo ka qenë traditë e njerëzve më të devotshëm përgjatë shekujve, Ebu Hasen Ali Nedevi kujton:
“I kam parë me sytë e mi dijetarët dhe njerëzit e thelluar në fe, të cilët e mbaronin të tërë Kuranin për çdo natë të Ramazanit. Pothuajse gjithë natën e kalonin duke u falur. Hanin aq pak sa dikush mund të mendonte se si mund ta përballonin një gjë të tillë. Këta kolosë e vlerësonin çdo çast të Ramazanit dhe nuk do të humbnin as edhe një grimë nga koha e tyre pas diçkaje tjetër. Të vëzhguarit e tyre të bënte të besosh vërtet historitë e pabesueshme për adhurimin dhe përkushtimin e të parëve tanë”.
Ndërsa profeti Muhammed (paqja e Zotit qoftë mbi të), thotë:
“Kushdo që agjëron muajin e Ramazanit me besim të pastër dhe duke shpresuar për një shpërblim të mirë (nga Krijuesi i tij), do t’i falen të gjitha mëkatet e mëparshme”. Ai (a.s) ka thënë gjithashtu: “Kushdo që qëndron duke u falur gjatë natës me besim të pastër dhe duke shpresuar për shpërblim, do t’i falen të gjitha mëkatet e mëparshme”.
Nga e tërë kjo eksperiencë e jashtëzakonshme, muslimanët provojnë të ngrihen në një gradë më të lartë shpirtërore por edhe fizike. Ata prej Ramazanit e marrin mësimin e paqes, vendosmërisë, forcojnë bindjen dhe shtojnë solidaritetin me të tjerët. Po ashtu shmangen nga veprimet e ulëta, mësojnë si ta kontrollojnë egon dhe epshin. Gjatë këtij muaji, ana shpirtërore sundon mbi atë trupore./FolDrejt/
