Nga Kim Mehmeti
Kosova është e ‘minuar’ edhe nga vendimet e gabuara të qeverive të mëparshme!
Kjo që ndodh në Kosovë tregon se ky shtet për herë të parë drejtohet nga një qeveri e cila e ka kuptuar se atdheun dhe lirinë i meriton vetëm për aq sa je i gatshëm t’i mbrosh ato. Siç e ka kuptuar se vetëm idioti e ndjell luftën, por ta kesh fqinj Serbinë e drejtuar nga ish ministrat e Millosheviqit, e të mos i kesh parasysh të këqijat që mund të të ndodhin, duhet to te jesh budalla i përmasave monstruoze.
Ndodhitë e fundit në Kosovë tregojnë se ajo nuk është e ‘minuar’ vetëm nga urrejtja serbe, por edhe nga vendimet e gabuara të qeverive të mëparshme, edhe nga veprimet e disa burrështetasve të saj të deridjeshëm që donin pushtet për vete, e jo shtet për popullin. Dhe se ai pastrim i ‘minave’, jo vetëm që është i pashmangshëm dhe që do mund të kushtojë shumë shtrenjtë, por duhet bërë sa më shpjet.
Pastaj Kosova sot paguan edhe çmimin e defaktorizimit të saj nga ‘vëllazëria’ e Vuçiqit, me në krye Piktorin, i cili bëri të pamundurën që Presidentit serb t’ia shpërlajë duart e gjakosura dhe atë ta shpallë paqendërtues të Ballkanit, ndërkaq Kryeministrin e Kosovës ta shpërfaq si rrënues të stabilitetit rajonalë.
Shqiptarët sot duhet ta kenë të qartë se Kryeministri i Kosovës nuk e ka të lehtë, se përballë vetes ai nuk i ka vetëm luftënxitësit që e drejtojnë Serbinë, por edhe ‘paqendërtuesit’ shqiptarë që tani përballen me të shkuarën e vet të turpshme, gjatë së cilës në vend që të ndërtonin shtet për popullin, muronin vila e shtëpi të shtrenjta për vetveten.
Shkurt e shqip: Kryeministri i Kosovës sot është duke ndërmarrë atë që duhej ta bënin burrështetasit e mëparshëm të korruptuar të vendit: njëherë e përgjithmonë të qartësonin nëse Kosova është shtet i pavarur me kryeqendër Prishtinë, apo një protektorat i Serbisë.
Andaj të vjen për të vjellë kur sheh se edhe në këto rrethana, ka politikanë ‘mendjehapur’ shqiptarë që i kritikojnë veprimet e Kurtit, e të cilët dekada me radhë nuk vepruan, por duke iu nënshtruar Beogradit, vetëm përfituan dhe të cilët, për ta mbuluar të shkuarën e vetë poshtëruese, thuajse më shumë e dëshirojnë dështimin e Albin Kurtit, se sa demaskimin e Beogradit luftëndjellës.
Dhe tani, kur Serbija e kërcënon Kosovën, ne shqiptarët mund për shumëçka të mos pajtohemi mes vetë, por jo edhe për atë se Kosova sot bënë atë që duhej të bënte qysh dje, pra se ajo bënë atë që nëse do e shmangë sot do duhet ta bëjë nesër: ta shpërfaqë të vërtetën se Serbia dinë të nxitë luftë, por jo edhe të ndërtojë paqe si dhe, ta shpalosë të vërtetën se mjedisi i natyrshëm i burrështetasve të sotëm serb është lufta, e jo paqja!
Andaj nëse Beogradi ka vendosur të mbetet atë që ka qenë – kryeqendra e luftërave të reja në Ballkan – atëherë, sado paqësorë qofshim, ne s’kemi si e pengojmë këtë. Dhe kjo neve mund të na përballë vetëm me dy zgjidhje: o ta braktisim Kurtin e t’i përkulemi Vuçiqit, ose të dëshmojmë se meritojmë atdhe e liri!
