Poezi nga Burhan Fili
O histori pash të madhin Zot!
A e sheh shqiptarin sot?
Tjetërsu e krejt asht tretë,
pak burrni i ka mbet.
E frikshme asht çfarë sot shohim,
kyt mënxyrë sot po njohim.
Allahu me hajr këtë punë e ndaftë,
kurrë në hise mos na raftë!
A ke pa kështu ndonjiherë?
Porsi shtëpia që s’ka derë,
s’ka derë, as tavan,
‘Votra’ fikë,asht ba si han.
Burrni ma aty nuk ‘pjeket’
I ka ra nji hije vdekjet,
për kah e liga djalli i prin,
shkatërrimin ka për ‘qefin’.
Mirësia asht lanë në nji anë,
nuk pyet kush për babë e nanë,
as për nanë, as për vjehrrë,
vonë si bahet me i pa vjerrë.
Se gjithçka i asht ba e huj,
edhe gjaku i asht ba ujë.
E keqja, mirë i duket me gjasë,
delli i marres i ka plasë…
Historia në mendim ka ra,
i vjen keq çka asht tu pa,
për çfarë sheh aty në ‘defter’:
Shqiptari njihej dikur për nder.
Të gjithë kombet e kanë pa…
të gjithë i banin temena.
Edhe votra kurrë nuk u shu,
i madh e i vogël u farktu…
E për çfarë ne shohim sot,
mos ma keq, o i madhi Zot!
Pse vallë kjo punë kështu u ba?
Kaq poshtë Shqiptari ra!
Pra ti vlla që don me dit,
si shqiptari asht çoroditë,
se në këtë gjendje asht katandisë,
çka i la i pari i ka braktisë…
Tu i flakë e jasht gjuj,
ma mirë i duket gjaja e huj.
Jo vetum se i duket, por e don,
me i thanë gja, kush nuk guxon.
Femër, mashkull, janë vu në garē,
tek i huji kush shkon i parë,
veshë e zhvesh si t’i vi rendi,
se janë gabim mos e përmendni…
Se në fund të fundit s’u bahet vonë,
gajle s’kanë çfarë të tjerët thonë…
A thu vallë kështu do të vazhdojë,
që teposhtë Shqiptari të shkojë?
E vetmja gja që mund ta ndalojë,
kur nga Zoti ndihmë të kërkojë,
ajo ndihmë me humb s’të len,
me busullën e saj rrugën e gjen.
Si të parët tanë dikur nji herë,
burrënisë kurrë s’i mbyllën derë.
Pra nëse doni të shpëtoni,
këtë amanet mos e harroni!
Bani kthesë sa nuk asht vonë,
vehtes ia banë, të gjithë do t’thonë.
Ann Arber, Michigan
3/11/2022
