A justifikohet homofobia? «Po!» – do të përgjigjej komediani Dave Allen, duke na shtyrë të gërryenim në kujtesë. Për periudhën antike greko-romako-helene, të qenit homoseksual ishte diçka normale; Mesjeta, e motivuar nga mësimet e Biblës, e dënoi ashpër duke e kategorizuar si mëkat të madh; Renesanca e mbylli njërin sy; Modernizmi as nuk e dënoi e as s’e quajti turp, ndërsa filloi ta promovonte, ndërsa post-modernizmi gati sa s’na e ka bërë obligim!
Shkruan: Imer Topanica
Që nga dita kur deputetët e Kuvendit të Kosovës nuk ia dhanë dritën e gjelbër Projekt-Kodit Civil, opinioni publik po vuan nga debatet që s’po shterojnë. E në këtë krizë ekonomike e politike, kjo “çon ujë” vetëm në një drejtim: në mullirin e një qeverie të dobët.
Por si u manifestua ky problem? Më saktësisht, “sherri” plasi për shkak të ndryshimeve që i parashihte Kapitulli II – Martesa, përkatësisht Neni 1138 pika 1 dhe 2. Për qytetarët që kanë bindje konservatore, mos-miratimi i kodit, mu për shkak të këtyre ndryshimeve, ishte një fitore. Në anën tjetër, për komunitetin LGBTIQ+ dhe përkrahësit e këtyre të fundit, një humbje.
Deputetët që e kundërshtuan miratimin e këtij kodi, u shpallën heronj, ndërsa emrat e atyre që e përkrahën, u regjistruan nëpër lista të zeza të përpiluara nga elektorati konservator. Të jemi korrekt: Manifestimi i bindjeve politike, të majta, të djathta, konservatore etj, të garantohet me kushtetutë, megjithatë kualifikimi HERO për këta deputetë, është pak teprim… A s’është?
Le ta analizojmë:
Një ndër togfjalëshat e përdorur nga deputetët për ta kundërshtuar Kodin, ishte “po e kërcënon familjen tradicionale”. Dhe në një masë kishin të drejtë, sepse në kuptimin literal, definicioni i martesës, po synohej të ndryshonte. Në esencë, po bëhej përpjekje të ç’shenjtërohej institucioni i martesës, i cili deri përpara kësaj përpjekjeje, ishte privilegj i heteroseksualëve.
Fetë abrahamike, kanë gjetur piktakimet e tyre me Kodin e vjetër Civil, ndërsa pretendojnë se për këtë (siç e tha një teolog musliman), kanë të drejtë ta ruajnë ©opyright-in të vulosur nga librat e shenjtë.
Por si definohet martesa tek fetë, si definohet ajo në Islam? Kuptohet ajo nuk deduktohet vetëm në rregullimin raporteve seksuale ndërmjet çifteve. Ajo e ngarkon me detyra burrin karshi gruas, duke i përfshirë edhe ato financiare (nga Mehri, deri te e drejta e trashëgimisë); dhe gruan karshi burrit (pa kosto financiare). Pastaj, prindërit obligohen të kujdesen për pasardhësit e tyre, t’i edukojnë, ushqejnë e mbrojnë ata, sikundër që i obligon këta të fundit, për t’i dashur, respektuar e kujdesur. Për më tepër, detyrat e familjes nuk përfundojnë brenda mureve të shtëpisë, ka urdhra hyjnorë, sugjerime e këshilla edhe për fqinjët (të cilët mund të mos jenë fare muslimanë)… Zbatimi i këtyre detyrave, të cilat po i përshkruajmë thjesht sa për ta mbërthyer esencën, për një besimtar, do të thotë avitje më pranë Zotit. Prandaj, besnikëria e burrit në raport me gruan në islam (dhe anasjelltas), nënkupton besnikëri ndaj vetë Zotit. Ky është petku i shenjtërisë me të cilën vishet martesa.
Por a i përmbushin muslimanët detyrat që ua shtron shenjtëria e martesës? Sa prej vajzave dhe grave muslimane trashëgojnë kapital nga baballarët apo burrat e tyre? Me kokën ulur duhet ta pranojmë se ato vijojnë të diskriminohen në këtë pikë. Ky padyshim është një faktor më i madh kërcënues i familjes, se sa një kod civil që parashihej të miratohej. Pasiguria financiare e gruas, është një formë e shtypjes, pa asnjë dilemë, parë në të gjitha pikëpamjet e mundshme. Për rrjedhojë “familja tradicionale shqiptare”, rrezikohet më shumë nga pabarazia ekonomike, se sa nga një kod civil, të cilin edhe unë do ta votoja kundër.
Deputetët që votuan kundër, kanë bërë pak në këtë drejtim, siç kanë harruar ta shfuqizojnë një udhëzim administrativ antikushtetues i cili vijon t’iu shfaqet si pengesë vajzave me shami nëpër shkollat e Kosovës. Asnjërit prej tyre nuk i ka shkuar ndërmend të pyes apo ta shtrojë si çështje fatin e Xhamia e Çarshisë, renovimi i së cilës ka filluar në vitin 2011. Asnjërit prej tyre nuk i ka shkuar ndërmend që ta problematizojë çështjen e Bashkësisë Islame të Kosovës (e cila ka statusin e një Organizate Joqeveritare), etj, etj.
Pastaj, koncepti i familjes “tradicionale”, është shkërmoqur nga sistemi edukativo-arsimor i dobët, “ushqimi” i mendjeve të fëmijëve me literaturë – llapërçinë, pastaj nga kultura “korrupsionit”, kontaminimit të hapësirës publike me kulturë (me k-ë të vogël), ku askush nuk e çanë kokën për mirëmbajtjen e hapësirës publike. Kur flasim për literaturën, duhet të theksojmë se edhe aty është përvjedhur në heshtje kauza e LGBTIQ+, dhe janë të paktë ata që e kanë ngritur zërin. Në një mënyrë, siç e thotë Abigail SHRIER në një artikull, vetë Shteti (sistemi arsimor), është bërë gati të na i vjedh fëmijët të cilëve kemi të drejtë t’ua mësojmë fenë, meqë është pjesë e Kulturës sonë.
Po, kuptohet, asnjë besimtar nuk e vë në diskutim: Kurani e rrëfen historinë e popullit të Lutit, i cili u dënua për shkak të deficitit moral, orgjive, homoseksualizmit, tradhtive bashkëshortore, etj. Por dënimi atyre nuk iu erdhi prej njerëzve, por prej Zotit. Apriori, profeti ua tërhoqi vërejtjen dhe i ftoi në rrugë të drejtë, për vite të tëra, pa iu bërë thirrje ndjekësve të tij, që të mobilizohen kundër “të devijuarve”.
Kjo, sepse, Islami është pajtim dhe jo përçarje, është dashuri dhe jo urrejtje, është, apriori paqe, e jo luftë.
Përfundimisht, si duhet të votohet kodi?
Të jem i hapur: edhe unë do ta votoja kundër! Megjithatë, këmbëngul ta rikthej vëmendjen diku tjetër, për mua, inxhinieringu i propagandës pro të drejtave të këtij komuniteti i cili i ka shtrirë degët deri në bankat e shkollës, është më i papranueshëm dhe më i rrezikshëm se sa vetë Kodi. Le ta sqarojmë një çështje, meqë ka të atillë që kanë qejf t’i referohen Sheriatit (të gjitha varianteve të tij), ai e dënon manifestimin e raporteve homoseksuale vetëm në publik, ashtu siç i dënon ato heteroseksuale. Promovimi i këtyre sjelljeve në hapësirat publike, për kodet islamike dhe përgjithësisht fetare, andaj, është i ndaluar dhe i sanksionueshëm. Me një fjalë, sheriati mbikëqyrë besimtarët vetëm jashtë katër mureve të shtëpisë dhe nuk intervenon brenda familjes, përveç në rastet e veçanta, kur ndonjë anëtar kërkon ndihmën e kadiut…
Duhet përmendur se më 20 janar të këtij viti, mbi 60 organizata të shoqërisë civile, duke përfshirë këtu edhe individë i janë bashkangjitur procesit afatgjatë të avokimit për rregullimin e martesës për personat e seksit të njëjtë në Draft Kodin Civil.
Këto organizata të mbajtura mirë, me burime të sigurta financiare, kanë filluar ta etablojnë edhe një lloj diskursi mjaft të dallueshëm. Madje në mënyrë agresive kanë shkulur shprehje/ nocione nga tradita sufiste dhe i kanë përshtatur për vete, siç janë, fjala vjen: ashik, dylber etj.
Por besimtarët duhet ta kuptojnë një gjë: janë të drejta që ua garanton demokracia! Ato organizata, ata individë, nuk duhet të stigmatizohen, ndikimi i tyre, për rrjedhojë, do të jetë i vogël, nëse ne që nuk mendojmë si ta i përvjelim mëngët dhe punojmë më shumë për realizimin e të drejtave tona, në po këtë sistem demokratik./FolDrejt/
