Zgjodha në heshtje të të dua
Por jo në një heshtje që pafundësisht ngrin
Sepse, edhe nëse ti nuk ndien gjë për mua,
Brenda heshtjes nuk do të më bësh dot refuzim…
Zgjodha të të dua në përpëlitjet e mia
Qoftë edhe nëse dridhem si klithmë rrufeje
Sepse, kur thellë brengës sime shtrihet dashuria
Askush tjetër s’të zotëron dot, përveç meje…
Zgjodha, të të dua vetëm nga larg
Jo se afërsia mund të zgjojë vëmendjen
Por, sepse larg atje, mund të shmang një çark
Që përveç trishtimit, ta ndiej më pak dhembjen
Era puth më lehtë se buzët e mia
Dhe për këtë, s’ke se pse m’pyet mua
Ti, e di se ç’zjarr mund t’shuajë puhia
Ndaj zgjodha të puth erën, në vend t’buzëve tua
Në ëndrra zgjodha thellë të të mbaj
Dhe kështu nuk vendosa rastësisht
Do të ta them se, pse, dhe s’dua të më vësh faj
Sepse, vetëm në ëndrra do tê jesh e imja pafundësisht…
Shqipëroi: Besim Zymberi
